راه بازیگری از تئاتر نمی‌گذرد! / از خاک صحنه تا پرده نقره‌ای
اکثر قریب به اتفاق بازیگران پیشکسوت سینمای ایران کار خود را از بازی روی صحنه تئاتر آغاز کردند و ...
به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اکثر قریب به اتفاق بازیگران پیشکسوت سینمای ایران کار خود را از بازی روی صحنه تئاتر آغاز کردند و بعد از حضور طولانی مدت در این عرصه جلوی دوربین سینما و تلویزیون قرار گرفتند؛ آن‌ها عرق خاصی به تئاتر داشتند و اغلب پیشرفت خود در دنیای بازیگری را مدیون تجربه حضورشان در آن صحنه می‌دانستند.
برای مدتی این روند ادامه داشت و به نظر می‌رسید تئاتر، تنها راه ورود به دنیای بازیگری سینما و تلویزیون باشد؛ اما با گذشت زمان شرایط عوض شد و به تدریج راه‌های ورود به این دنیا تغییر کرد.
وضعیت اینچنین شد که عده‌ای بدون داشتن سابقه تئاتر جلوی دوربین به ایفای نقش پرداختند و بعضا به سوپراستارهای سینمای ایران تبدیل شدند؛ ولی برخی از همین بازیگران پس از حضور در مدیوم سینما به بازی در صحنه تئاتر رو آوردند تا تجربه حضور در این عرصه را هم در کارنامه کاری خود داشته باشند.
در شرایط جدید همواره دو رویکرد در تقابل با هم قرار داشت؛ عده‌ای تئاتر را به منزله کلاس درسی می‌دیدند که حضور در آن پیش از ورود به مدیوم سینما برای هر بازیگری نیاز است و در مقابل برخی بازی در تئاتر را فی نفسه ارزش نمی‌دانستند؛ آن‌ها بر این باور بودند که بازیگری در تئاتر، سینما یا تلویزیون تفاوت خاصی ندارد و این بازیگر است که می‌تواند با حضور در هر کدام از این سه مدیوم به کسب تجربه بپردازد و توانمندی‌های خود را پرورش دهد.
به همین بهانه به سراغ تنی چند از بازیگران کشورمان رفتیم تا نظر آن‌ها را در خصوص تفاوت بازی در این سه عرصه جویا شویم و ببینیم ترجیح می‌دهند بیشتر در کدام مدیوم به ایفای نقش بپردازند.
مهوش صبرکن از پیشکسوتان دنیای بازیگری که کار خود را از بازی در صحنه تئاتر آغاز کرده است، در این باره اظهار داشت: در سینما یا تلویزیون، وقتی جلوی دوربین در یک پلان یا سکانس بازی می‌کنی، می‌توانی اشتباه کنی و بعد با راهنمایی کارگردان کار اشتباهت را جبران کنی اما در تئاتر حق اشتباه نداری.
وی ادامه داد: بازیگر در تئاتر مسئولیت‌های خاصی را بر عهده دارد و باید تمرینات وی‍ژه‌ای انجام دهد؛ هر بار برای روی صحنه رفتن دلشوره خاصی دارد و هر شب یک تجربه جدید کسب می‌کند.
وی افزود: با همه این حرف‌ها تئاتر خیلی شیرین است و هیچ بازیگر تئاتری نمی‌تواند خاطره یکی از اجراهایش را تا آخر عمر فراموش کند اما از فیلم و سریال فقط یک خاطره کلی باقی می‌ماند.
خاطره حاتمی بازیگر جوانی که در چندین فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی به ایفای نقش پرداخته است، گفت: به نظر من این سه عرصه فرق عجیبی با هم ندارند و مهم خود كار است؛ اینكه تئاتر، سینما یا تلویزیون باشد فی نفسه ارزشی ندارد بلكه مهم نقش و متنی است كه به تصویر كشیده خواهد شد؛ خداراشكر هم تئاتر بیننده خاص خودش را دارد، هم سینما به تازگی رونق پیدا كرده است و هم تلویزیون بیننده زیادی دارد؛ به نظرم فرقی نمی‌كند در چه مدیومی كار می كنی؛ بلكه مهم حضور موثر و درست در كاری است كه پذیرفته‌ای.
همچنین الهه حصاری دیگر بازیگر جوان سینما در این خصوص عنوان کرد: به نظرم مدیوم تلویزیون به دلیل بیننده هفتاد میلیونی بسیار دلچسب و مقدس است؛ تئاتر بینندگان خاص خودش را دارد و یک فیلم سینمایی پرفروش هم در بهترین شرایط حدود دو الی سه میلیون نفر تماشاگر دارد که از این جهت قابل مقایسه با تلویزیون نیستند؛ فکر می‌کنم تفاوت اصلی در تعداد تماشاگر باشد و البته در کنار آن فیلمنامه و نقشی که درون فیلمنامه برای بازیگر در نظر گرفته شده خیلی اهمیت دارد.
واقعیت این است که بازیگری در تئاتر با سینما و تلویزیون تفاوت‌هایی دارد. به طوری که بازیگر تئاتر نیازمند آمادگی بدنی بیشتر و بازی ها با اغراق بیشتری همراه است؛ صدای رسای بازیگر نقش تعیین کننده‌ای بر روی صحنه دارد و در کل وجه بازیگری بر کارگردانی غالب است. اما این موضوع برای بازیگر تئاتر یک تیغ دو لبه است؛ چرا که می‌تواند با آزادی عمل بیشتر روی صحنه به ایفای نقش بپردازد ولی در عین حال یک اشتباه کوچک عواقب جبران ناپذیری برایش به همراه می‌آورد.
در حالی که عوامل مختلفی مثل تدوین، صداگذاری، زاویه دوربین، موسیقی و ... در سینما به کمک فیلم می‌آیند و در بسیاری از موارد نواقص بازیگری را پوشش می‌دهند.
شاید همین نکته باعث شده که اکثر کارشناسان، عرصه تئاتر را متر و ملاک اصلی برای سنجش قدرت بازیگری بدانند و بخش قابل توجهی از بازیگران هم تمایل داشته باشند با حضور روی این صحنه توانمندی‌های خود را محک بزنند.
به نظر می‌رسد این اختلاف نظر میان فعالان دنیای بازیگری، همچنان ادامه پیدا کند اما چه بهتر که دست اندرکاران عرصه هنرهای نمایشی نسبت به تغییرات ناشی از گذشت زمان انعطاف به خرج دهند و بیش از اینکه دربند چنین مسائلی باشند، از سلایق مختلف در راستای ارتقای سطح کیفی هنر بازیگری استفاده کنند.
گزارش از: مجید افشاری
انتهای پیام/
