هافینگتون پست بررسی کرد:
«تغییر رژیم»؛ وعده پوشالی گروهک منافقین/ «رجوی» ملکه تبلیغات است
روزنامه هافینگتون پست نوشت: مریم رجوی تنها وطن فروشی می‌کند اما هیچ نفوذ و طرفداری در ایران و خارج از این کشور ندارد.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از هافینگتون پست، خاورمیانه در آشوب به سر می برد. مرگ و میر و ویرانی را هر روز در منطقه می توان دید. خانواده ها از ترس از خانه های خود می گریزند و به آینده نامعلوم پناه می برند. هیچ چشم اندازی دیده نمی شود. اما در این آشفته بازار، یک گروه تروریستی حیله گر، آگهی ارائه کرده است که گروه داعش با آن همه پستی باید نزد آن درس بیاموزد.
وب سایت شورای به اصطلاح مقاومت ایرانیان برای جذب نیروی گسترده، یک کارزار تبلیغاتی مسحور کننده به راه انداخته است که تمرکز اصلی این تجمع با تصاویر پرزرق و برق و جوانان پرچم در دست، این است: «وعده ما: تغییر رژیم».
هافینگتون پست در ادامه آورده است: همه ما مفهوم این عبارت را می دانیم. آیا واقعا این طور است؟ خیر. این طور نیست. در این جا خبری از وعده جهاد و خلافت اسلامی نیست. بیشتر به کارناوال شبیه است؛ یا بهتر بگویم: یک نمایش. اما مفهوم تغییر رژیم چیست؟
در وهله اول باید بدانید که نام این گروه، مجاهدین خلق است. مسعود رجوی، رهبر این گروه در سال 1994 همسرش مریم را موظف کرد از عراق راهی آمریکا شود تا اعتبار مجاهدین خلق با عنوان اپوزیسیون ایران را که بعد از جنگ خلیج فارس با حمایتش از صدام از دست داده بود، دوباره به دست آورد.
مریم پس از ناکامی در ورود به آمریکا، به عنوان پناهنده به فرانسه رفت. اما به جای صحبت با سیاست مداران در خصوص چگونگی سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران، با پول دادن به مردم برای سخنرانی و شرکت در سخنرانی، توهم داشتن حامیان زیاد را ایجاد کرد. او فهمید در لباس پوشیدن، برگزاری مهمانی های شام آن چنانی و صحبت در خصوص جهان بینی فرقه خود، مهارت زیادی دارد.
او برای القای ایده پرطرفدار بودن، چند تن از پناهندگان اقتصادی ایرانی را دور خود جمع کرد و بابت خدماتشان به آن ها پول داد. او به فمینیست های آمریکای شمالی، اروپا و کشورهای حوزه اسکاندیناوی پول داد تا در مهمانی های شام او شرکت کنند.
او با حفظ ژست حجاب خود، درباره فمینیسم مورد علاقه اش برای این زنان غربی صحبت می کرد و این کار را آن قدر با دقت انجام می داد که تا وقتی مهمان هایش، شوهر او یعنی مسعود رجوی را نمی شناختند، همه حرف هایش را باور می کردند.
وقتی مسعود رجوی در سال 1997 او را به عراق بازخواند، او تقریبا یک سوم کل بودجه این سازمان تروریستی را حیف و میل کرده بود و نتوانسته بود حتی اندکی حمایت سیاسی جلب کند. او بیش از نیمی از طرفداران خود را نیز وقتی در اروپا بود از دست داده بود. مریم با روحیه ای بسیار خراب، با باقیمانده پرسنل خود مجبور به بازگشت به عراق شد و غرب را در دستان «حامیان» بی سواد مزد بگیر خود رها کرد.
هنگامی که نیروهای ائتلاف در سال 2003 دوباره به عراق حمله کردند، مریم رجوی دوباره به فرانسه گریخت. این بار، سیاست های غرب، ضد برنامه هسته ای ایران جبهه گیری کرده بود؛ بارها ادعا شد ایران در پی دست یافتن به سلاح اتمی است. خدمات منافقین به عنوان متخصصان تبلیغات و شیپورچی، درست چیزی بود که غربی ها لازم داشتند و این گونه بود که این گروه به عنوان اپوزیسیون، ادامه حیات داد.
اما این گروه در واقع نفس های آخر خود را می کشید. قوای جنگی آن که در سال 2003 خلع سلاح شده بودند، در حال حاضر توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به آلبانی منتقل شده اند تا فرایند ضدافراط گرایی و عادی شدن برای حضور در جامعه را پیدا کنند.
هیچ کس از کهنه سربازانی با میانگین شصت سال سن، انتظار فعالیت خاصی ندارد.
خلع سلاح این گروه نیز به کارشناسان آمریکایی این امکان را داد که درباره نقض گسترده حقوق بشر و سوء استفاده های فرقه ای گروه منافقین تحقیق کنند. مادامی که از گروه برای گل آلود کردن آب مذاکرات هسته ای استفاده می کردند، می شد بر چنین جزئیاتی سرپوش گذاشت. اما از سال گذشته که توافق منعقد شد، نیازی به پنهان کردن گذشته تاریک این گروه نبود.
البته دلیل اصلی، این است که ایران را در عرصه بین المللی، به اتهام نقض حقوق بشر به چالش می کشیدند. اما خود مریم رجوی، سابقه طولانی نقض حقوق بشر دارد که باید در برابر آن پاسخگو باشد. گروه مجاهدین خلق یا هر اسمی که رویش می گذاریم، ابزار نامناسبی برای شیطان جلوه دادن ایران است.
علاوه بر این ها، منافقان نه تنها در ایران، بلکه در خارج از ایران هم طرفداری ندارد. این گروه نه تنها دوشادوش صدام حسین در جنگ هشت ساله علیه ایران شرکت فعالی داشت، بلکه نقش آن در کارشکنی مذاکرات هسته ای باعث شد ایرانی هایی که معتقد به حق هسته ای برای کشور خود بودند، به شدت از آن ها متنفر شوند.
اما در خصوص کارزار جدید این گروه، مریم رجوی با ارائه گزارش هایی که هیچ عقل سلیمی آن را قبول ندارد، ادعا می کند برای تغییر رژیم ایران برنامه ده ماده ای دارد و امسال موفق شده در پارلمان ایتالیا آن را به تصویب برساند.
وب سایت او نیز حاوی اطلاعات و مطالبی متناقض است که هم ضد شیعه، هم ضد ایرانی و هم ضد سوری است. مشخص است که این مطالب از سوی عربستان سعودی، رژیم صهیونیستی و نومحافظه کاران به وی القا می شود.
مریم رجوی در حدی نیست که بتواند وعده تغییر رژیم بدهد؛ او فقط یک ملکه تبلیغاتی است.
وب سایت شورای به اصطلاح مقاومت ایرانیان برای جذب نیروی گسترده، یک کارزار تبلیغاتی مسحور کننده به راه انداخته است که تمرکز اصلی این تجمع با تصاویر پرزرق و برق و جوانان پرچم در دست، این است: «وعده ما: تغییر رژیم».
هافینگتون پست در ادامه آورده است: همه ما مفهوم این عبارت را می دانیم. آیا واقعا این طور است؟ خیر. این طور نیست. در این جا خبری از وعده جهاد و خلافت اسلامی نیست. بیشتر به کارناوال شبیه است؛ یا بهتر بگویم: یک نمایش. اما مفهوم تغییر رژیم چیست؟
در وهله اول باید بدانید که نام این گروه، مجاهدین خلق است. مسعود رجوی، رهبر این گروه در سال 1994 همسرش مریم را موظف کرد از عراق راهی آمریکا شود تا اعتبار مجاهدین خلق با عنوان اپوزیسیون ایران را که بعد از جنگ خلیج فارس با حمایتش از صدام از دست داده بود، دوباره به دست آورد.
مریم پس از ناکامی در ورود به آمریکا، به عنوان پناهنده به فرانسه رفت. اما به جای صحبت با سیاست مداران در خصوص چگونگی سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران، با پول دادن به مردم برای سخنرانی و شرکت در سخنرانی، توهم داشتن حامیان زیاد را ایجاد کرد. او فهمید در لباس پوشیدن، برگزاری مهمانی های شام آن چنانی و صحبت در خصوص جهان بینی فرقه خود، مهارت زیادی دارد.
او برای القای ایده پرطرفدار بودن، چند تن از پناهندگان اقتصادی ایرانی را دور خود جمع کرد و بابت خدماتشان به آن ها پول داد. او به فمینیست های آمریکای شمالی، اروپا و کشورهای حوزه اسکاندیناوی پول داد تا در مهمانی های شام او شرکت کنند.
او با حفظ ژست حجاب خود، درباره فمینیسم مورد علاقه اش برای این زنان غربی صحبت می کرد و این کار را آن قدر با دقت انجام می داد که تا وقتی مهمان هایش، شوهر او یعنی مسعود رجوی را نمی شناختند، همه حرف هایش را باور می کردند.
وقتی مسعود رجوی در سال 1997 او را به عراق بازخواند، او تقریبا یک سوم کل بودجه این سازمان تروریستی را حیف و میل کرده بود و نتوانسته بود حتی اندکی حمایت سیاسی جلب کند. او بیش از نیمی از طرفداران خود را نیز وقتی در اروپا بود از دست داده بود. مریم با روحیه ای بسیار خراب، با باقیمانده پرسنل خود مجبور به بازگشت به عراق شد و غرب را در دستان «حامیان» بی سواد مزد بگیر خود رها کرد.
هنگامی که نیروهای ائتلاف در سال 2003 دوباره به عراق حمله کردند، مریم رجوی دوباره به فرانسه گریخت. این بار، سیاست های غرب، ضد برنامه هسته ای ایران جبهه گیری کرده بود؛ بارها ادعا شد ایران در پی دست یافتن به سلاح اتمی است. خدمات منافقین به عنوان متخصصان تبلیغات و شیپورچی، درست چیزی بود که غربی ها لازم داشتند و این گونه بود که این گروه به عنوان اپوزیسیون، ادامه حیات داد.
اما این گروه در واقع نفس های آخر خود را می کشید. قوای جنگی آن که در سال 2003 خلع سلاح شده بودند، در حال حاضر توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به آلبانی منتقل شده اند تا فرایند ضدافراط گرایی و عادی شدن برای حضور در جامعه را پیدا کنند.
هیچ کس از کهنه سربازانی با میانگین شصت سال سن، انتظار فعالیت خاصی ندارد.
خلع سلاح این گروه نیز به کارشناسان آمریکایی این امکان را داد که درباره نقض گسترده حقوق بشر و سوء استفاده های فرقه ای گروه منافقین تحقیق کنند. مادامی که از گروه برای گل آلود کردن آب مذاکرات هسته ای استفاده می کردند، می شد بر چنین جزئیاتی سرپوش گذاشت. اما از سال گذشته که توافق منعقد شد، نیازی به پنهان کردن گذشته تاریک این گروه نبود.
البته دلیل اصلی، این است که ایران را در عرصه بین المللی، به اتهام نقض حقوق بشر به چالش می کشیدند. اما خود مریم رجوی، سابقه طولانی نقض حقوق بشر دارد که باید در برابر آن پاسخگو باشد. گروه مجاهدین خلق یا هر اسمی که رویش می گذاریم، ابزار نامناسبی برای شیطان جلوه دادن ایران است.
علاوه بر این ها، منافقان نه تنها در ایران، بلکه در خارج از ایران هم طرفداری ندارد. این گروه نه تنها دوشادوش صدام حسین در جنگ هشت ساله علیه ایران شرکت فعالی داشت، بلکه نقش آن در کارشکنی مذاکرات هسته ای باعث شد ایرانی هایی که معتقد به حق هسته ای برای کشور خود بودند، به شدت از آن ها متنفر شوند.
اما در خصوص کارزار جدید این گروه، مریم رجوی با ارائه گزارش هایی که هیچ عقل سلیمی آن را قبول ندارد، ادعا می کند برای تغییر رژیم ایران برنامه ده ماده ای دارد و امسال موفق شده در پارلمان ایتالیا آن را به تصویب برساند.
وب سایت او نیز حاوی اطلاعات و مطالبی متناقض است که هم ضد شیعه، هم ضد ایرانی و هم ضد سوری است. مشخص است که این مطالب از سوی عربستان سعودی، رژیم صهیونیستی و نومحافظه کاران به وی القا می شود.
مریم رجوی در حدی نیست که بتواند وعده تغییر رژیم بدهد؛ او فقط یک ملکه تبلیغاتی است.
انتهای پیام/
اون آمریکا و فرانسه مدعی حقوق بشر برای منافعشون از این گروه جنایتکار حمایت می کنند و از اون طرف برای اعدام قاچاقچیان مواد مخدر در ایران دلشون می سوزه ! الان دیگه هر کسی به حرف آمریکایی ها و اروپایی ها اعتماد کنه باید به عقلش شک کرد !
مرگ بر منافق.