اسماعیلی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
جدی‌تر بودن نقد شعر در سال‌های اخیر/ منتقدین ارزشمند رشد کرده‌اند
در سال های اخیر نقد علمی و فنی مورد نظر قرار گرفته است. این مسئله به شاعر و مولف کمک می‌کند به نقاط ضعف و قوت خود پی ببرد.
رضا اسماعیلی، شاعر در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به جدی گرفته نشدن نقد ادبی در دهه های اول و دوم انقلاب اسلامی یا در حاشیه بودن این مسئله در این دوران گفت: در سال های اخیر دوستان شاعر همتی کردند. آن همت این بود که در حوزه نقد کارهایی که منتشر می‌شود را مورد نقد و بررسی قرار دادند. اکثر شاعرانی که اهل نقد کتاب هستند، مجموعه های شعر را نقد کردند. این نقدها در جلسات نقد و بررسی یا روزنامه‌ها مطرح شد. در سال های اخیر این مسئله جدی تر گرفته شد.
وی افزود: در سال‌های گذشته شاعر چندان رغبتی به نقد اثرش نداشت. به دلیل آنکه نقد را با تسویه حساب شخصی اشتباه می‌گرفتند. گاهی حالت بده بستان یا نان قرض دادن به یکدیگر داشت. اما در سال های اخیر نقد علمی و فنی مورد نظر قرار گرفته است. این مسئله به شاعر و مولف کمک می‌کند به نقاط ضعف و قوت خود پی ببرد. منتقد به عنوان یک دوست در کنار نویسنده وجود داشته است. آن دست‌اندازها را برای شاعر برطرف می کند. این مسئله را باید به فال نیک گرفت. شاعران جوان و پیشکسوت به نقد ادبی توجه می کنند و به نوعی ظرفیت نقد پذیری در جامعه افزایش یافته است.
این شاعر با اشاره به شفاهی بودن نقدها در جلسات ادبی بیان کرد: اگر نکات دوستان منتقد به صورت مکتوب در قالب یک نقد علمی نوشته شود و این در فضای مجازی و مطبوعات چاپ شود، بسیار ارزشمندتر است. دوستان منتقد در جلسات ادبی دست روی نکات خوبی می گذارند اما این نکات در همان مرحله متوقف می ماند. این مطالب بهتر است در یک روزنامه یا ماهنامه ادبی منتشر شود. خوشبختانه ظرفیت نقدپذیری در جامعه بالا رفته است و شاهد رشد منتقدین ارزشمند هستیم که کارشان نقد ادبی است.
اسماعیلی ادامه داد: به طور معمول چند نوع نقد داریم؛ یکی نقد فنی، علمی و تخصصی است که منتقد دانش و بینش در این زمینه دارد. گاهی نقدها حکم تسویه حساب های شخصی را دارد. فرد از یک شاعر بدش می آید؛ نارضایتی خود را اعلام می کند و در نقد ادبی تنها نیمه خالی لیوان را می بیند. یا آنکه اگر شاعر و نویسنده ای دوستم باشد تمام نقد سرشار از تعریف است. نقد سوم در کارگاه های ادبی و جلسات نقد و کتاب دیده می شود. در هر حال اگر نقدی علمی و تخصصی باشد، راهگشا و سازنده خواهد بود. این مسئله می تواند به نویسنده و مولف کمک کند، در مسیر تکامل گام بردارد. آن نوع نقدهای دیگر اسم نقد دارند اما استفاده دیگری از آن می شود.
انتهای پیام/
وی افزود: در سال‌های گذشته شاعر چندان رغبتی به نقد اثرش نداشت. به دلیل آنکه نقد را با تسویه حساب شخصی اشتباه می‌گرفتند. گاهی حالت بده بستان یا نان قرض دادن به یکدیگر داشت. اما در سال های اخیر نقد علمی و فنی مورد نظر قرار گرفته است. این مسئله به شاعر و مولف کمک می‌کند به نقاط ضعف و قوت خود پی ببرد. منتقد به عنوان یک دوست در کنار نویسنده وجود داشته است. آن دست‌اندازها را برای شاعر برطرف می کند. این مسئله را باید به فال نیک گرفت. شاعران جوان و پیشکسوت به نقد ادبی توجه می کنند و به نوعی ظرفیت نقد پذیری در جامعه افزایش یافته است.
این شاعر با اشاره به شفاهی بودن نقدها در جلسات ادبی بیان کرد: اگر نکات دوستان منتقد به صورت مکتوب در قالب یک نقد علمی نوشته شود و این در فضای مجازی و مطبوعات چاپ شود، بسیار ارزشمندتر است. دوستان منتقد در جلسات ادبی دست روی نکات خوبی می گذارند اما این نکات در همان مرحله متوقف می ماند. این مطالب بهتر است در یک روزنامه یا ماهنامه ادبی منتشر شود. خوشبختانه ظرفیت نقدپذیری در جامعه بالا رفته است و شاهد رشد منتقدین ارزشمند هستیم که کارشان نقد ادبی است.
اسماعیلی ادامه داد: به طور معمول چند نوع نقد داریم؛ یکی نقد فنی، علمی و تخصصی است که منتقد دانش و بینش در این زمینه دارد. گاهی نقدها حکم تسویه حساب های شخصی را دارد. فرد از یک شاعر بدش می آید؛ نارضایتی خود را اعلام می کند و در نقد ادبی تنها نیمه خالی لیوان را می بیند. یا آنکه اگر شاعر و نویسنده ای دوستم باشد تمام نقد سرشار از تعریف است. نقد سوم در کارگاه های ادبی و جلسات نقد و کتاب دیده می شود. در هر حال اگر نقدی علمی و تخصصی باشد، راهگشا و سازنده خواهد بود. این مسئله می تواند به نویسنده و مولف کمک کند، در مسیر تکامل گام بردارد. آن نوع نقدهای دیگر اسم نقد دارند اما استفاده دیگری از آن می شود.
انتهای پیام/
