تلاش های بی وقفه فرزند ارشد رهبر کبیر انقلاب در حوزه ظلم ستیزی

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تاریخ و مرور آن موجب می‌شود تا علاوه بر شناختن و برخورد با انسان‌های برجسته در زمینه‌های گوناگون، گذر زمان را در انسان‌های بزرگ و یا کسانی که فریفته پول، قدرت و ثروت شده اند ببینیم.   
 
گذشته و تاریخ کشور ما نیز خالی از این آدم‌ها نیست و هر برهه‌ای داستانی پر از شخصیت‌های مختلف را در برمی‌گیرد. یکی از این مقاطع دوران انقلاب اسلامی است. مقطعی که مدتی است با پخش مجدد سریال «معمای شاه» حال و هوای روزهای نه چندان دور سرزمینمان را با افراد موثر در آن زمان روایت می‌کند.
 
از جمله این افراد می‌توان به مصفطی خمینی، فرزند امام خمینی (ره) اشاره كرد.  

سید مصطفی خمینی، فرزند رهبر کبیر انقلاب از افراد تاثیرگذار در روند وقایع انقلاب و شکل گیری جمهوری اسلامی است.

ایشان پس از تولدشان در آذرماه 1309 درقم و بعد از کسب تحصیلات مقدماتی به تحصیل در علوم اسلامی مشغول شدند و از شاگردان اساتیدی چون شيخ مرتضی ‏حائری، شهيد صدوقی، سلطانی و شيخ عبدالجواد اصفهانی بودند.

وی همگام با امام(ره) در مبارزه علیه رژیم پهلوی پیش می رفت و از مبارزان آن زمان محسوب می شد، همین امر موجب گشت تا بعد از تبعید امام خمینی، ایشان هم شبانه دستگیر شوند و ابتدا به ترکیه و بعد به عراق تبعید شدند.

اما این تبعید نه تنها مانع اقدامات سید مصطفی نشد، بلکه موجب گشت تا او فعالیت ها و تبلیغاتش را ضد حکومت شاهنشاهی در نجف ادامه دهد و همین موضوع موجب زندانی شدن او برای حدود 60 روز در زندان قزل قلعه شد.

پس از این ها و بازگشت ایشان به قم، هنوز چند روز از آزادی وی نگذشته بود که مجددا در 1343 ماموران حکومتی او را در حین دستگیری از قم به تهران منتقل کردند و بعد هم ایشان به همراه امام(ره) به ترکیه و بعد عراق تبعید شدند.

فعّاليت‏هاي مصطفی خمینی در همین تبعید ها به حدّي بود که سبب شد در 21 خرداد سال 48 از طرف حزب بعث دستگير شده، به بغداد برده مي‏شود و رئيس جمهور عراق، حسن البکر، به او هشدار مي‏دهد که در صورت ادامه مخالفت، نظام عراق ناچار به تصميمي خواهد شد که موجب ناراحتي پدر بزرگوار او شود.

سرانجام این تهدیدها جدی تر شدند تا اینکه در آبان ماه سال 1356 و در 47 ساللگی به طرز مشکوکی ایشان را مسموم و شهید کردند.

سيّد احمد خميني در خصوص شهادت برادرشان این طور اظهار کرده اند: «آنچه مي‏توانم بگويم و شکي در آن ندارم اين‏که ايشان را شهيد کردند؛ زيرا علامتي که در زير پوست بدن ايشان روي سينه، روي سر و دست و پا و صورت ايشان بود، حکايت از مسموميّت شديد مي‏کرد و من شکي ندارم که او را مسموم کردند. اما چگونه اين کار صورت گرفته، نمي‏دانم. ولي همين ‏قدر بگويم که ايشان چند ساعت قبل از شهادت در مجلس فاتحه ‏اي شرکت کردند که در آن‏جا بعضي از ايادي رژيم پهلوي دست‏ اندرکار دادن چاي و قهوه بوده ‏اند».

گزارش از  فاطمه شهدوست


انتهای پیام/