تفسیرآیات 35- 39سوره بقره

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛قرآن سرتاسر دارای اعجاز در زندگی مادی و معنوی است که اگر ما با معرفت تلاوت کنیم حتما اثرات آن را خواهیم دید. لذا در اثرات سوره‌های قرآن اثرات عجیبی ذکر شده که هر کدام یک معجزه‌ای می‌باشند. در این گزارش تفسیر آیات 35- 39 سوره بقره را می خوانید:

ترجمه آیات

وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلا مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتُمَا وَلا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنْ الظَّالِمِینَ (35)
وما به آدم گفتیم :تو و همسرت در بهشت زندگی کنید و هر دو از هر کجای آن که می خواهید گوارا بخورید (ولی)هر دو به
این درخت نزدیک نشوید (که اگربه این دستور عمل نکردید) هر دوازظالمان می گردید.

فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ (36)
بعد از این شیطان آن دو را لغزاند و سپس از آنجای که در آن بودند هر دو را بیرون نمود و ما گفتیم همه از آنجا در حالی (بر زمین)فرود آیید که با یکدیگر دشمن هستید و برایتان تا مدتی (که زنده باشید)در زمین قرار گاه وسامان بهره گیری است.

فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ (37)

سپس آدم از پروردگارش سخنانی را آموخت (و با خواندن آنها توبه نمود)(والله)توبه اش را پذیرفت زیرا تنها او بسیار توبه پذیر و بی نهایت مهربان است.

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ (38)
ما گفتیم همه از آنجا (بر زمین)فرود آیید وسپس هرگاه از جانب من برایتان هدایتی می آید پس هر کس از هدایت من پیروی نمود بر آن افراد نه ترسی است (از اینکه گرفتار عذاب الهی گردند) ونه هم آنها ناراحت می گردند.

وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (39)
ولی کسانی که کفر نموده و آیات ما را دروغ پنداشتند اینها یاران آتش (جهنم)اند و فقط اینها از جاودانان در آن هستند.

بعد از اینکه الله متعال آدم علیه السلام را آفرید و از او همسرش را به وجود آورد به هر دو دستورداد تا در بهشت سکونت گزینند وآن دو را از خوردن درخت خاصی ممانعت نمود که بعدا شیطان فریبشان داد و از آن خوردن و این باعث شد تا الله متعال آنها را از بهشت بیرون نموده و به زمین بفرستد؛ این جریان را الله متعال در آیات فوق چنین بیان نموده است:

1-(وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ)الله متعال در اصل آدم علیه السلام را برای زمین آفریده بود همانگونه که قبل از خلقت آدم علیه السلام به فرشتگان گفت که من در زمین جانشینی را قرار دهنده ام ولی الله متعال برای آزمایش اولیه و معرفی دشمن واقعی انسانها به آدم علیه السلام به وی دستور داد تا با همسرش حواء مدتی را در بهشت سکونت گزینند.
این بهشت همان بهشتی است که در قیامت تمام مؤمنان وارد آن خواهند شد و این بهشت همین حالا موجودودربالای آسمان هفتم نزد سدرة المنتهی است.

2-(وَکُلا مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتُمَا)بعد از این که الله مهربان به آدم وحواء علیهما السلام دستور سکونت در بهشت را صادر نمود به آن دو گفت:شما هر کجای این بهشت و ازهرنعمتی که می خواهید گوارا بخورید و استفاده کنید.

3-(وَلا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنْ الظَّالِمِینَ)این قسمت از آیه بیانگر جریان آزمایشی است که الله مهربان برای اولین بار آدم و حواء علیهما السلام را با آن آزموده است ناگفته نماند که الله متعال تؤام با آزمایش نتیجه آن را نیز بیان نموده که اگر در این امتحان ناکام گردند و از دستور سرپیچی نموده از آن درخت ممنوعه بخورند از ظالمان خواهند گشت.

در اینجا شاید کسی بپرسد که این چه درختی بوده است که الله مهربان به آدم وحواء علهما السلام دستور داده که به آن نزدیک نشوند واز آن نخورند؟ در جواب باید گفت: در هیچ آیه ای از قرآن و همچنین در هیچ حدیث صحیحی نام آن درخت ذکر نشده است لذا ما هم نباید در تعیین نام آن کوشش نماییم زیرا این یک نوع تکلف است و تعیین نام آن درخت برای ما هیچ فایده ای ندارد وهمانگونه که ندانستن نام آن به ما هیچ ضرری نمی رساند و اگر در بیان آن نفع و در ندانستن آن ضرری بودی؛ قطعا الله و رسولش ما را از نام آن درخت آگاه می نمودند.

4-(فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا)این جاست که دشمنی شیطان با انسان واضح می گرددو شیطان با نیرنگ آدم و حواء را فریب داده باعث می شود تا از دستور الله عزوجل بنا بر فراموشی و فریب خوردن از شیطان سرپیچی نمایند و اینجاست که آدم وحواء علیهما السلام دشمن واقعیشان را می شناسند.

5-(فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ)آری همیشه پیروی از شیطان باعث بدبختی واز دست دادن نعمت های الهی می گردد؛همانگونه که پیروی از اوباعث شد تا آدم و حواء علیهما السلام از بهشت بیرون رانده شوند.

6-(وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ)همیشه نافرمانی از دستورات الله متعال باعث می گردد تا در میان جامعه عداوت و دشمنی گسترش یابد به همین خاطر الله متعال خطاب به آدم وحواء علهما السلام و شیطان لعین گفت فرود آیید در حالیکه باید یکدیگر دشمن خواهید بود.

7-(وَلَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ)آری انسان موجودی نیست که جاوید بماند، و این دنیا مکان دائمی وی نخواهد بود بلکه او آمده تا مدتی در دنیای فانی امتحان داده و سپس راهی دیار جاوید و سرای ابدی گردد.

آنچه از این قسمت آیه معلوم می گردد دو چیز است:
دنیا قرارگاه وآرامگاه انسان است پس ای انسان این دنیا را برایت محل ناامن و بی آرامش نگردان که خودت ضرر می کنی وبس. در این دنیا تا مدتی برایت ای انسان سامانی خواهد بود لذا بفکر این نباش که بیشتر از آن برای خودت توشه راه بر داری .

8- (فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمَاتٍ) بهترین فرد کسی است که بعد از لغزش و گناهش توبه نموده وبه درگاه الهی باز گردد آدم علیه السلام بنا فطرت و سرشت پاک خویش بعد از اینکه از شیطان فریب خورد فورا متوجه شده و به الله متعال متوسل شده و برای توبه سخنانی را از الله متعال آموخت تا با خواندن آنها ازالله متعال آمرزش بطلبد.

9-(فَتَابَ عَلَیْهِ)ازآنجای که الله مهربان بسیارتوبه پذیر و بی نهایت مهربان است و درهای رحمت او همیشه وبر روی همگان باز است ، توبه آدم را پذیرفته وازخطایش در گذشت.

10-(إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ)بسیارتوبه پذیری و بی نهایت مهربانی دو صفت از صفات زیبای الله متعال اند، انسان هرگاه از این دوصفت الله متعال با خبر می شود هر چند هم که گنه کار و خطا کار باشد باز هم از رحمت الله مهربان ناامید نمی شود و با خودش می گوید:هر چند گناهانم بزرگ باشد اگر توبه کنم رحمت الهی از آن هم بزرگتراست الله عزوجل مرا خواهد بخشید وازگناهم صرف نظر خواهد نمود، اینجاست که یأس وناامیدی از انسان رخت سفر بر بسته و جایش به امیدواری می دهد.

11-(قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَایَ) آنچه که واضح است این است که هدایت هدیه الهی است وفقط اوست که هر کسی را بخواهد هدایت می دهد و هر کسی را بخواهد گمراه می کند و این امور به دست هیچ بشری نیست .آری پیروی از فرامین و دستورات الله متعال عین هدایت است و سرپیچی از آنها عین ضلالت و گمراهی است.مراد از هدایت درآین آیه آمدن کتاب های و صحیفه های آسمانی وپیامبران الهی است .

12-(فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ)معنای این تکه از آیه این است که پیروان انبیاء و کتابهای آسمانی که در اصل بر هدایت اند؛ نه از آنچه در قیامت برایشان اتفاق خواهد افتاد ترسی دارند و نه هم درباره آنچه از امور دنیوی از دست داده اند ناراحت اند.

13-(وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ)کفر و دروغ پنداشتن آیات الهی از بزگترین گناهان کبیره است که اگر فردی بدون توبه از این گناهان بمیرد حتما به جهنم خواهد رفت و درآتش جهنم بطور دائمی خواهد سوخت .

14-(هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ)این جمله بیانگر این است که دوزخ فنا و نابود نخواهد شد و همیشه خواهد ماند و کفار که ساکنان اصلی و واقعی جهنم اند نیز بطور همیشه ای و دائمی در جهنم خواهند سوخت .

انتهای پیام/

تفسیر المیزان آیات35تا39سوره بقره