تلاوت مجلسی سوره الرحمن آیات ۳۳-۴۵ صوتی با صدای شحات محمد انور

به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که در جزء ۲۷ جای گرفته است. نام سوره که یکی از نام‌های الهی است، از کلمه آغازین آن گرفته شده است. درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است. کوتاه‎ترین آیه قرآن، آیه ۶۴ این سوره است: «مُدْهَامَّتَانِ».

سوره الرحمن مجموعه‎ای از نعمت‎های خدا در دنیا و آخرت را برمی‌شمرد. همچنین در این سوره به برپایی قیامت و ویژگی‌های آن و چگونگی حسابرسی اعمال بیان شده است. خداوند در این سوره پس از ذکر هر نعمتی، از بندگان خود با آیه «فَبأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ: پس كدام‌يک از نعمت‌هاى پروردگارتان را منكريد؟» اقرار می‎گیرد. این آیه ۳۱ مرتبه در سوره تکرار شده است. در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است پس از این آیه، عبارت «لا بِشَيْءٍ مِنْ الائِكَ رَبِّ اُكَذِّبُ: پروردگارا هیچ‌یک از نعمت‌های تو را انکار نمی‌کنم» خوانده شود.

بر اساس برخی روایات اگر کسی سوره الرحمن را قرائت کند، خداوند توفیق شکرگزاری به او می‎دهد و اگر در آن روز یا شب از دنیا برود شهید محسوب می‎‌شود. سوره الرحمن در ایران در مجالس فاتحه‌خوانی قرائت می‌شود. در ادبیات عامه مردم ایران تعبیر "فلانی بوی الرحمانش بلند شده" برای کسی به کار می‌رود که زمان مرگش نزدیک است.

تلاوت مجلسی سوره مبارکه الرحمن آیات ۳۳-۴۵

يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾
اى گروه جنيان و انسيان اگر مى‏ توانيد از كرانه ‏هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد پس رخنه كنيد [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى ‏كنيد (۳۳)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۴﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۴)
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿۳۵﴾
بر سر شما شراره ‏هايى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از كسى] يارى نتوانيد طلبيد (۳۵)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۶﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۶)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿۳۷﴾
پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد (۳۷)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۸﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۸)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿۳۹﴾
در آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود (۳۹)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۰﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۰)
يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ﴿۴۱﴾
تبهكاران از سيمايشان شناخته مى ‏شوند و از پيشانى و پايشان بگيرند (۴۱)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۲﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۲)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۴۳﴾
اين است همان جهنمى كه تبهكاران آن را دروغ مى‏ خواندند (۴۳)
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ﴿۴۴﴾
ميان [آتش] و ميان آب جوشان سرگردان باشند (۴۴)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۵﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۵)

انتهای پیام/