پس از ماه‌ها یخ‌زدگی در روند استخدام کارکنان دولت فدرال و عملیات «اصلاح ساختار» توسط ایلان ماسک (ملقب به پروژه DOGE که بیشتر شبیه حمله با اره‌برقی به بدنه دولت بود تا اصلاحات)، کاخ سفید بالاخره آماده شده تا دوباره به جذب نیرو بپردازد. البته به شرطی که داوطلبان، پیش از مصاحبه، یک‌سری انشای ویژه درباره میزان ارادتشان به شخص رئیس‌جمهور ترامپ تحویل دهند.

بنا بر یادداشتی محرمانه از سوی وینس هیلی، مشاور ارشد سیاست داخلی ترامپ، که هفته گذشته به صورت چراغ‌خاموش از سوی دفتر مدیریت منابع انسانی (OPM) منتشر شد، کلیه متقاضیان شغل‌های دولتی از سطوح ابتدایی تا حرفه‌ای – از نظافتچی گرفته تا پرستار و اقتصاددان و وکیل – باید مجموعه‌ای از سؤالات انشایی را پاسخ دهند. اما نه درباره تجربه یا مهارت‌های شغلی، بلکه در مورد علاقه‌مندی‌شان به پیشبرد دستورات اجرایی ترامپ و دفاع از قانون اساسی (نسخه ترامپی آن!).

در یکی از این سؤالات آمده: «چگونه قصد دارید به پیشبرد دستورات اجرایی رئیس‌جمهور و اولویت‌های سیاستی وی کمک کنید؟ لطفاً یکی دو دستور اجرایی مورد علاقه‌تان را هم نام ببرید.» (ظاهراً پاسخ‌هایی مثل «هر آنچه ترامپ بگوید» بیشترین امتیاز را دارد.)

همچنین داوطلبان باید تعهد خود را نسبت به «اصول بنیادین قانون اساسی آمریکا» ابراز کنند، البته نه آن قانون اساسی که بر تفکیک قوا و آزادی مطبوعات تأکید دارد، بلکه نسخه‌ای که به طرز عجیبی شبیه مانیفست حزب ترامپ است.

اما این پایان کار نیست؛ آنهایی که موفق به کسب نظر مثبت در بخش انشا شوند، باید در «مصاحبه اجرایی» با یک منصوب سیاسی از دفتر رئیس آژانس مربوطه شرکت کنند. در این مصاحبه، میزان تعهد آنها به ایده‌آل‌های آمریکایی سنجیده خواهد شد. (بخوانید: میزان توانایی آنها در گفتن «بله قربان» به سبک پادشاهی.)

آدام بونیکا، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد، در تحلیلی طعنه‌آمیز نوشت: «این دستورالعمل، پایه‌های غیرسیاسی بودن خدمات عمومی در آمریکا را نابود می‌کند و عملاً بازگشتی است به سیستم غنیمت‌طلبی قرن نوزدهم.» یعنی اگر زمانی ملاک استخدام شایستگی و تخصص بود، حالا وفاداری شخصی به ترامپ در اولویت قرار گرفته است.

به عبارت دیگر، اگر در نوشتن انشا خوب نیستید ولی می‌توانید عکس ترامپ را کنار تختتان بگذارید و هر صبح با گفتن «ای رئیس عزیز!» از خواب بیدار شوید، شما یک قدم جلوتر از بقیه‌اید.

این سیاست تنها بخشی از پروژه بزرگ‌تری است که در ژانویه، درست پس از بازگشت ترامپ به قدرت، آغاز شد: دستور اجرایی جدیدی که بسیاری از کارکنان حرفه‌ای و غیرسیاسی دولت را به طبقه‌ای موسوم به «برنامه F» منتقل می‌کند. در این طبقه‌بندی، افراد تقریباً تمام حقوق و محافظت‌های قانونی‌شان را از دست می‌دهند، و این یعنی راه برای اخراج گسترده کارشناسان مستقل و جایگزینی آنها با وفاداران حزبی هموار می‌شود.

در حالی‌که بیش از ۱۰۰ هزار جایگاه شغلی در پی اخراج‌ها و استعفا‌های گسترده در دولت خالی شده‌اند، دولت ترامپ با این سیاست می‌خواهد این صندلی‌ها را با کسانی پر کند که نه تنها تردیدی در تمجید از فرمانده کل ندارند، بلکه آماده‌اند هر فرمانی را – از اخراج کارمندان ناسا تا بازطراحی لوگوی پرچم آمریکا با حرف T – بدون، چون وچرا اجرا کنند. مکس استایر، رئیس سازمان غیرانتفاعی «شراکت برای خدمات عمومی»، این سیاست را «خالی کردن قفسه‌ها از متخصصان مستقل» و «جایگزینی آنها با وفاداران سیاسی» توصیف کرد.

جری بوخولز، مدیر سابق منابع انسانی ناسا، هم به Axios گفت که قوانین فدرال استخدامی همواره بر «دانش، مهارت و شایستگی» تأکید داشته، اما حالا این سیاست‌ها بر «تفکرات فلسفی» و «ایمان قلبی به ترامپ» متمرکز شده‌اند – چیزی که بیشتر شبیه فرایند استخدام در یک فرقه مذهبی است تا یک دولت مدرن.

در نهایت، این اقدامات نه تنها نشانه‌ای از میل شدید به تمرکز قدرت در دست یک نفر هستند، بلکه زنگ خطر را برای دموکراسی آمریکایی به صدا درآورده‌اند؛ دمکراسی‌ای که قرار بود بر پایه شایستگی و استقلال نهاد‌های اداری بنا شود، نه بر اساس وفاداری به شخصیت محوری رئیس‌جمهور؛ و شاید روزی برسد که فرم‌های استخدام دولتی در آمریکا شامل این سؤال هم بشود: «آیا حاضرید فرزند خود را ترامپ بنامید؟ چرا؟ توضیح دهید.»

منبع: ایندیپندنت