باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش -  لرستان با جمعیت قابل توجه دانش‌آموزی و پراکندگی جغرافیایی گسترده، همواره یکی از نقاطی بوده که بحث کیفیت و کمیت تجهیزات آموزشی در آن اهمیت ویژه‌ای دارد.

 مدارس این استان، چه در مناطق شهری و چه در روستا‌ها و نواحی کوهستانی، برای ایفای نقش خود در پرورش نسل آینده نیازمند امکاناتی متناسب با شرایط روز هستند.

در سال‌های اخیر، اگرچه گام‌هایی برای بهسازی و نوسازی برداشته شده است، اما همچنان مشکلات جدی در زمینه تجهیزات مشاهده می‌شود.

مشارکت بانک ها و شهرداری ها در تجهیز و نوسازی مدارس لرستان

سید سعید شاهرخی استاندار لرستان امروز با اشاره به هزینه بیش از دو هزار میلیارد تومان توسط شهرداری‌های استان در سال جاری گفت: «بخشی از این منابع باید برای حمایت از مدارس اختصاص یابد. تأمین سرویس بهداشتی، تجهیزات و زیرساخت‌های آموزشی نباید به دغدغه‌ای حل‌نشده باقی بماند.»

وی از توافق با شرکت صنایع خلیج فارس برای احداث ۲۰۰ سرویس بهداشتی مدارس لرستان و مشارکت بانک‌ها در ساخت مدارس خبر داد و افزود: «این ظرفیت‌ها باید به پروژه‌های اجرایی تبدیل شود. دستگاه‌ها نباید منتظر باشند خیران یا صنایع خودشان پیگیر شوند؛ آموزش‌وپرورش باید با برنامه‌ریزی و مطالبه‌گری، این منابع را جذب کند.»

استاندار لرستان با تأکید بر ضرورت آغاز سال تحصیلی بدون کاستی در معلمان و فضا‌های آموزشی تصریح کرد: «هیچ کلاسی نباید بدون دبیر بماند. همچنین انتخاب مدیران مدارس باید بر اساس شایسته‌سالاری باشد، نه سفارش‌های سیاسی. اگر مدیری با فلسفه تعلیم و تربیت آشنا نباشد و نتواند با معلمان، دانش‌آموزان و اولیا تعامل سازنده داشته باشد، همه تلاش‌ها بی‌نتیجه خواهد بود.»

 فرسودگی مدارس در انتظار کمک‌های خیرین مدرسه ساز

اگر آموزش را سرمایه‌گذاری برای آینده بدانیم، تجهیز مدارس لرستان صرفاً یک هزینه جاری نیست، بلکه گامی اساسی در مسیر توسعه متوازن استان و کشور خواهد بود. آینده دانش‌آموزان این دیار در گرو توجه امروز ما به کیفیت یادگیری آنان است؛ و کیفیت یادگیری، بدون تجهیزات مناسب، معنای واقعی نخواهد داشت.

در بسیاری از مدارس به‌ویژه در مناطق روستایی و عشایری، نیمکت‌ها فرسوده‌اند، سیستم گرمایشی ایمن وجود ندارد، و آزمایشگاه‌های علوم یا کارگاه‌های فنی بسیار محدود و ناکارآمدند. کمبود تجهیزات ورزشی و وسایل کمک‌آموزشی مانند ویدئوپروژکتور، تخته هوشمند و حتی کتابخانه‌های به‌روز، شکاف آموزشی میان دانش‌آموزان مناطق برخوردار و محروم را افزایش می‌دهد.

یکی از چالش‌های جدی، فرسودگی زیرساخت‌هاست. مدارسی در لرستان هنوز با بخاری نفتی گرم می‌شوند و کمبود امکانات سرمایشی در تابستان دانش‌آموزان را آزار می‌دهد. این وضعیت علاوه بر تهدید ایمنی، کیفیت یادگیری را هم پایین می‌آورد. نبود تجهیزات مناسب آزمایشگاهی و کارگاهی باعث می‌شود آموزش علوم و مهارت‌های فنی-حرفه‌ای بیشتر جنبه نظری داشته باشد و دانش‌آموزان در عمل با دنیای واقعی علم و صنعت آشنا نشوند.

با این حال، در کنار این چالش‌ها، تلاش‌های امیدوارکننده‌ای نیز وجود دارد. ورود خیرین مدرسه‌ساز و کمک‌های آنها به تجهیز کلاس‌ها، توجه دولت به نوسازی و استانداردسازی سیستم‌های گرمایشی، و همچنین طرح‌های توزیع تجهیزات آموزشی در مناطق محروم، بخشی از حرکت‌های مثبت اخیر است. اما این اقدامات کافی نیست و نیازمند برنامه‌ریزی جامع و بلندمدت است.