باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی تبار- به گزارش فارن پالیسی، دستورکار آشفته دولت ترامپ در دور دوم ریاست‌جمهوری، عرصه را بر یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های رأی او تنگ کرده است: کشاورزان و دامداران ایالات متحده. ترکیب جنگ تعرفه‌ای گسترده با موج تشدیدشده اخراج‌های جمعی مهاجران، هزینه‌های تولید را بالا برده، دسترسی به نیروی کار را مختل کرده و در عین حال بازارهای صادراتی حیاتی—به‌ویژه چین—را در تنگنا گذاشته است. نتیجه، چشم‌اندازی «بسیار دشوار» برای کشاورزی آمریکاست؛ وضعیتی که به گفته اقتصاددانان کشاورزی، یعنی «فشار از چندین جبهه» به‌طور هم‌زمان.

در جبهه تولید، سیاست‌های سخت‌گیرانه مهاجرتی باعث فرار یا کناره‌گیری بخشی از نیروی کار مزرعه—که طی سه دهه گذشته سهم بزرگی از آن را مهاجران فاقد مدارک تشکیل داده‌اند—شده و عدم قطعیت کم‌سابقه‌ای به نیروی کار فصلی و دائمی تزریق کرده است. در همین حال، تعرفه‌ها و بی‌ثباتی ناشی از آن، زنجیره تأمین نهاده‌ها از جمله کود را دچار اخلال کرده و قیمت‌ها را به اوج‌های چندساله رسانده است؛ فشار مضاعفی که با افت قیمت برخی محصولات عمده همراه شده و حاشیه سود را بیش از پیش فرسوده است.

بازار چین برای دانه‌های روغنی—خصوصاً سویا—به‌طور تاریخی یک مقصد کلیدی بوده است. اما طبق روایت فارن پالیسی، پس از گسترش تعرفه‌های آمریکا، پکن با محدود کردن خرید از مبدأ آمریکا واکنش نشان داد و همین امر شوک تازه‌ای به کشاورزان سویا وارد کرده است؛ تا جایی که در آستانه برداشت پاییز، سفارش‌های چین برای سویای آمریکا به‌طور غیرمعمول پایین گزارش می‌شود و نگرانی‌ها از بحران نقدینگی و ورشکستگی‌های بیشتر را دامن می‌زند. در این میان، رقبا—به‌ویژه برزیل—بخشی از سهم بازار دیرینه آمریکا را ربوده‌اند؛ سهمی که به اذعان کارشناسان، بازپس‌گیری آن در کوتاه‌مدت ساده نیست.

فارن پالیسی می‌نویسد کشاورزی ایالات متحده سرمایه‌بَر است: زمین، ماشین‌آلات، انبارها و زیرساخت سردخانه‌ای همه به تصمیم‌های مطمئن و دوره‌های بازگشت سرمایه بلندمدت نیاز دارند. اما وقتی سیاست‌های تجاری و مهاجرتی مدام تغییر می‌کنند و افق قیمتی یا دسترسی به بازار مبهم است، کشاورزان «دکمه اجرا» را با تردید می‌فشارند و سرمایه‌گذاری‌های ضروری را به تعویق می‌اندازند—تعویقی که خود، بهره‌وری و رقابت‌پذیری را در چرخه‌ای معیوب کاهش می‌دهد.

در دور نخست ریاست‌جمهوری ترامپ، اثرات جنگ تجاری تا آنجا پیش رفت که دولتش بسته‌ای ده‌ها میلیارد دلاری برای جبران خسارت‌ها به کشاورزان تصویب کرد. به گزارش فارن پالیسی، اکنون هم زمزمه حمایت‌های تازه شنیده می‌شود، اما تحلیلگران هشدار می‌دهند حتی اگر یارانه‌های جدید به اجرا درآید، لطمه‌های ساختاریِ ناشی از بی‌ثباتی سیاسی و تغییر مسیر خریداران جهانی به‌سوی عرضه‌کنندگان جایگزین به‌آسانی ترمیم نمی‌شود. بازارهای کالاهای کشاورزی رقابتی‌اند و وقتی مشتریان قراردادهای پایدار با فروشندگان دیگر می‌بندند، دلیلی برای بازگشت سریع به گذشته ندارند.

به روایت فارن پالیسی، این بحران صرفاً اقتصادی نیست؛ پیامدهای اجتماعی نیز دارد. افزایش ورشکستگی واحدهای کوچک، رشد بدهی بخش کشاورزی و فرسایش تاب‌آوری جوامع روستایی زنگ خطرهایی هستند که هم‌زمان با تشدید اجرای قوانین مهاجرتی و تداوم تعرفه‌ها به صدا درآمده‌اند. تناقض تلخ آنجاست که بسیاری از همین جوامع، از حامیان پرشور ترامپ در انتخابات گذشته بوده‌اند و اکنون از تبعات مستقیم سیاست‌هایی رنج می‌برند که به نام حمایت از تولید داخلی وضع شده‌اند.

به گزارش فارن پالیسی، چشم‌انداز پیشِ رو برای زنجیره کشاورزی آمریکا—از مزرعه تا بندر—بدون تغییر جهت در سیاست‌های تجاری و مهاجرتی، تداوم نااطمینانی و فرسایش قدرت رقابتی را نوید می‌دهد. کشاورزان امروز نه‌فقط بین افزایش هزینه‌ها و بازارهای محدودشده گرفتار شده‌اند، بلکه باید در فضایی تصمیم بگیرند که هر روزش با ریسک تازه‌ای تعریف می‌شود؛ فضایی که اگرچه می‌توان با مُسکنِ یارانه مدتی آن را تاب آورد، اما درمان ریشه‌ای‌اش—کاهش تنش‌های تجاری، ساماندهی واقع‌بینانه به نیاز نیروی کار و ثبات‌بخشی به قواعد بازی—هنوز دور از دسترس به نظر می‌رسد.