
باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - در میان صدها آبشار بزرگ و کوچک این استان، آبشاری به نام آبگرمه جایگاهی ویژه دارد؛ آبشاری که شاید به اندازهی بیشه یا نوژیان شناختهشده نباشد، اما زیبایی و اصالت خاص خودش را دارد.
آبشار آبگرمه در نزدیکی شهرستان الیگودرز قرار گرفته و همانطور که از نامش پیداست، از چشمههای آب نسبتاً گرم و گوگردی تغذیه میشود. دمای آب، برخلاف بسیاری از آبشارهای منطقه، کمی بالاتر از حد معمول است و همین ویژگی باعث شده که مردم محلی از دیرباز از آن برای خواص درمانی، بهویژه تسکین دردهای عضلانی و مفصلی استفاده کنند. صدای ریزش آب بر صخرهها، بخار ملایمی که در برخی روزها از سطح آن برمیخیزد، و بوی گوگرد که در فضا پراکنده میشود، فضایی متفاوت و بهیادماندنی پدید میآورد.
مسیر دسترسی به آبشار، خود بخشی از جذابیت سفر است. جادهای که میان کوهها و دشتها امتداد یافته، چشمان رهگذر را با مناظر متنوعی مهمان میکند؛ گاه دشتهای سبز و مراتع دامها، گاه صخرههای سترگ و پرهیبت. همین مسیرها باعث میشوند که آبگرمه تنها یک مقصد گردشگری نباشد، بلکه تجربهای کامل از همنشینی انسان و طبیعت باشد.
یکی از نکات جالب توجه در مورد این آبشار، پیوند آن با زندگی روزمرهی مردم محلی است. چشمههای گرم اطراف آبشار، در طول سال منبع آب و درمانی طبیعی برای اهالی بودهاند. بسیاری از خانوادههای روستایی اطراف، در روزهای تعطیل برای گذران وقت و بهرهبردن از خواص آب گرم به این منطقه میآیند. بنابراین، سفر به آبگرمه فقط تماشای یک پدیده طبیعی نیست؛ بلکه نوعی آشنایی با فرهنگ و سبک زندگی مردم لرستان هم هست.
در فصول مختلف، آبشار چهرهای تازه به خود میگیرد. بهار با شکوفهها و پرآبی همراه است، تابستان فرصت دلنشین آبتنی در جویبارهای گرم و خنکای سایهسار درختان را فراهم میآورد، پاییز رنگارنگترین قابها را میسازد و زمستان، هرچند سرد و سخت، اما آبشار همچنان جوشان و زنده است. همین پایداری آب و جوشش همیشگی، آبگرمه را به نمادی از زندگی و پایداری در دل طبیعت لرستان بدل کرده است.
شاید بتوان گفت آبشار آبگرمه با وجود اندازه نهچندان عظیمش، یکی از منحصربهفردترین آبشارهای ایران است. ترکیب آب گرم معدنی، موقعیت کوهستانی و فضای آرام و خلوت آن، تجربهای متفاوت نسبت به سایر آبشارها ایجاد میکند. برای آن دسته از مسافران که به دنبال مکانهای کمتر شناختهشده و ناب هستند، آبگرمه لرستان مقصدی ایدهآل است؛ جایی برای آرامش، درمان، و همنشینی با طبیعتی که هنوز ردپای دست انسان بر آن کمرنگ است.