باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی - محققان تأیید کردند که افرادی که سطح ویتامین D آنها کمتر از یک آستانه مشخص (۳۰ نانومول در لیتر یا کمتر) است، بیشتر مستعد ابتلا به علائم افسردگی هستند.

با این حال، این تیم هشدار داد که این یافته‌ها لزوماً به این معنی نیست که کمبود ویتامین D باعث افسردگی می‌شود، بلکه فقط نشان‌دهنده یک همبستگی است. برخی از مطالعات طولانی‌مدت نتایج متناقضی به همراه داشته‌اند که نیاز به تحقیقات دقیق‌تر را برجسته می‌کند.

افسردگی تقریباً ۵ ٪ از بزرگسالان در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ به علت اصلی بار سلامت تبدیل شود. دارو‌های ضد افسردگی سنتی به برخی از بیماران کمک می‌کنند، اما اغلب فقط نتایج متوسطی ارائه می‌دهند. بنابراین، محققان به دنبال عوامل دیگری مانند ویتامین D هستند که می‌توان به راحتی و با خیال راحت آنها را اصلاح کرد.

ویتامین D به انتقال سیگنال‌های عصبی کمک می‌کند، التهاب را در مغز کاهش می‌دهد، سلول‌ها را از آسیب محافظت می‌کند و سطح کلسیم داخل سلولی را تنظیم می‌کند - همه اینها برای سلامت مغز و خلق و خو بسیار مهم است.

جزئیات مطالعه

تیم تحقیقاتی پس از بررسی بیش از ۸۰۰۰ پرونده علمی، نتایج ۶۶ مطالعه از ۳۱ کشور را تجزیه و تحلیل کرد. به دلیل تفاوت در نحوه اندازه‌گیری سطح ویتامین D و استفاده از ابزار‌های ارزیابی افسردگی، داده‌ها به طور کامل از نظر آماری ترکیب نشدند. در عوض، نتایج خلاصه و به صورت روایی مقایسه شدند. کیفیت هر مطالعه نیز برای اطمینان از اعتبار یافته‌ها ارزیابی شد.

یافته‌های کلیدی:

در اکثر مطالعاتی که سطح ویتامین D و علائم افسردگی را به طور همزمان بررسی کردند، محققان دریافتند که کمبود ویتامین D با افزایش علائم مرتبط است.

در مطالعاتی که افراد را به مدت طولانی پیگیری کردند، نتایج متناقض بود؛ برخی از مطالعات افزایش خطر افسردگی را با کمبود ویتامین D نشان دادند، در حالی که برخی دیگر هیچ ارتباطی پیدا نکردند.

برخی از مطالعات نشان دادند که این اثر ممکن است در زنان قوی‌تر باشد، که مستلزم بررسی بیشتر است.

چالش‌های مطالعه

این مطالعات در روش‌های اندازه‌گیری افسردگی و سطح ویتامین D متفاوت بودند و مقایسه را دشوار می‌کردند. علاوه بر این، برخی از مطالعات عوامل مهمی مانند قرار گرفتن در معرض آفتاب، وزن یا بیماری‌های همزمان را که می‌توانند بر نتایج تأثیر بگذارند، در نظر نگرفتند.

دکتر ولاد دیونیسی، استادیار دانشگاه کارول داویلا، گفت: «ما توصیه می‌کنیم سطح ویتامین D در بزرگسالان مبتلا به افسردگی بررسی شود و هرگونه کمبود آشکار به عنوان بخشی از مراقبت‌های بهداشتی عمومی اصلاح شود. در عین حال، به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا ببینیم آیا اصلاح کمبود ویتامین می‌تواند خطر افسردگی را کاهش دهد یا خیر.»

محققان موارد زیر را خواستار شدند:

مطالعات بزرگتر با اندازه‌گیری‌های مکرر سطح ویتامین D.

اندازه‌گیری دقیق میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید، زیرا نور خورشید به بدن در تولید ویتامین کمک می‌کند.

مطالعه ژن‌های مرتبط با ویتامین D برای درک علل احتمالی.

انجام آزمایش‌هایی روی افراد مبتلا به کمبود ویتامین D که افسردگی ندارند تا ببینند آیا اصلاح کمبود از افسردگی جلوگیری می‌کند یا خیر.

این مطالعه در مجله Biomolecules and Biomedicine منتشر شده است.

منبع: Medical Express