باشگاه خبرنگاران جوان؛ مرضیه السادات حسینی راد - هوای کرمان ابری است بعد ازچند روزهوای گرم ومبهم گویی آسمان درآستانه باریدن است. 

به محل تجمع مردمی که برای بدرقه ۹ شهید گمنام دفاع مقدس به فرودگاه کرمان آمده‌اند، می‌رسم از سویی تحرکات دشمن وشایعات اخیر برای تجمع‌های غیرقانونی تا بی تفاوتی برخی ازمردم نسبت به ارزش هانگرانم کرده که آیا کسی برای استقبال از این مردان گمنام سرزمینم می‌آید؟

خانم‌ها مثل همیشه جمعیت شان بیشتراست چادر‌های مشکی و تک وتوکی خانم غیرچادری هم دیده می‌شود، شیرکاکائو گرم را می‌خوریم که چشمم به نام علی بن موسی الرضا وحضرت معصومه می‌خورد دو پرچم سبززیبا برابرچشمانم قراردارد با بوسه‌ای برپرچم زیبای حرم شان دلمان صفا می‌گیرد.

تعدادی ازنیرو‌های مسلح با لباس سپاه وارتش نیز میان استقبال کنندگان دیده می‌شوند، تیم تشریفات آماده نواختن مارش استقبال است، درب حفاظت فرودگاه بازمی شود وپیکر ۹ شهیدگمنام روی دست رده‌های مختلف نظامی و سپاه وارتش خارج می‌شود.

بعد از احترام نظامی وسرود‌های حماسی، شهدا را به سمت تریلی بزرگی که با رنگ غالب قرمز وسربندهای یا زهرا تزیین شده و روی بدنه آن نام زیبای فاطمه الزهرا نقش بسته است می‌برند وخودرو‌ها وموتور‌های شخصی ونظامی درقالب کاروانی به سمت معراج شهدا حرکت می‌کنند.

بین راه اینجا وآنجا مردمی که ازچند روز قبل شنیده‌اند سربازان گمنام ایران زمین به کرمان می‌آیند ایستاده‌اند برخی از خانم‌ها گل‌های سفید رنگی را دردست دارند وبه سوی تریلی حامل پیکرشهدا پرتاب می‌کنند.

صف خودرو‌ها وموتور‌ها با نظم خاصی بلوارجمهوری را به سمت میدان آزادی وخیابان شریعتی پشت سرمی گذارند مردم نیز هرگاه توقفی ایجاد می‌شود به تریلی حامل آخرین بقایای مدافعان امنیت حمله می‌کنند وتابوت ملبس به پرچم سه رنگ کشورمان را بوسه باران می‌کنند، امروز همه چشم‌ها خیس وبارانی است بجای بارانی که باید از آسمان ببارد مردم ازچشم‌ها کویرچهره‌ها را سیراب می‌کنند.

نوا‌های شهدای گمنام فرزندان ایران، کجایید‌ای شهیدان خدایی، ایران عاشورایی وخیبرخیبر یاصهیون غریوی درمیان جمعیت خودرویی که درمیان شان پرچم سه رنگ ایران ویا پرچم‌های عزای فاطمی تکان داده می‌شود، ایجاد می‌کند.

باخودم فکرمی کنم حالا مادرکدام یک از این شهدا زنده است؟ آیا دیشب خواب آمدن فرزندش را ندیده است؟ شاید خیلی از مادر‌های این شهدا به حسرت دیدن قدرعنای فرزندشان دارفانی را وداع گفتند چه قصه غریبی است گمنامی این سربازان ولایتمداردفاع مقدس؛ شاید هم شهدا خودشان می‌خواهند درآسمان شهرو دیاری جدید اسباب گشایش شوند مگر غیراین است که شهدا امامزادگانی ناشناخته هستند که حضورشان درشهرو دیارما راه بلا را بسته است.

بین جمعیتی که به کنار تریلی حامل پیکر مقدس شهدا می‌رسند ازهرجنس وقشر وهرنوع پوششی وجود دارد برخی مدیران اجرایی نیزگریز زده وبرای عرض ادب آمده‌اند.

بعضی از عابران پیاده وسواره که با شنیدن مارش‌های نظامی تعجب کرده‌اند از دور برای شهدا احترام می‌گذارند سرتمام چهار راه‌ها نیزنیرو‌های نظامی برای همرزمان دفاع مقدس سلام نظامی می‌دهند.

قرار است پیکر این شهدا همزمان با سالروز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها درشهرکرمان ودراجتماع مردم عزادارفاطمه الزهرا تشییع نهایی شده وبه شهر‌های رفسنجان، عنبرآباد، رودبار، بافت و کرمان برای تدفین برده می‌شوند.

قبل از مراسم استقبال از شهدا، با خودم فکر می‌کردم با شرایط فعلی جامعه جر نیرو‌های مسلح وتعدادی از مردمی که به ارزش‌های انقلاب وحجاب پایبندهستند تنها در این مراسم حضور می‌یابند، اما استقبال مردم از چهره‌های مختلف وحضور مغازه داران درکنار خیابان ودرمیان استقبال کنندگان از شهدا وگریه جوانانی که هیچ شباهتی به رزمندگان اسلام ندارند، اما از بی پناهی به این مردان گمنام، اما پرآوازه پناه آورده‌اند، نظرم را عوض کرد و خوشحالم که بگویم مردم ما همچنان به آرمان‌های نظام مقدس اسلامی که شهدا از جان عزیزشان برای آن گذشتند، وفادارند.