آنچه دکتر سریع‌القلم تحت عنوان سناریوهای آینده ایران مطرح می‌کند، بیش از آنکه یک مدل تحلیلی باشد، تکرار همان منطق و بیانیه‌های سیاسی جریان اصلاحات است.
در حقیقت، نیروی اصلی ماشه در حوزه روانی آن پنهان است و هدفش فرسایش روحیه ملت ایران و وادار کردن به پذیرش شرایط ناعادلانه غربی در برنامه هسته‌ای است. برخی کارشناسان این حرکت را «ضربه روانی» می‌دانند که منجر به نوسانات ارزی و انتظارات تورمی می‌شود، نه از راه محدودیت‌ها و تحریم‌های نوین، بلکه با دامن زدن به هراس اجتماعی در کشور.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس می‌گوید ایران دو نوع راه دارد یکی راه تقابل و یکی راه تعامل و من فکر می‌کنم ایران در سی روز آینده راه تعامل را در پیش خواهد گرفت.
در ۶ شهریور ۱۴۰۴، تروئیکای اروپایی با فعالسازی مکانیسم ماشه ، ایران را در برابر آزمونی تازه قرار دادند. این تصمیم بیش از یک چالش فنی، تلاشی سیاسی برای بازتعریف معادلات جهانی است.