یادداشت/ 13 آبان روز ملی مبارزه با استکبار جهانی/6
مرزبندی با "شیطان بزرگ"؛ دستوری قرآنی
جماعت اهل ایمان هیچگاه چشمان خود را به اردوکشی آمریکا و اروپا در شام و عراق نمی بندند و تأسیس پادگان سفیانی مملو از تروریست های سفاک وهابی توسط ایشان را نادیده نمی گیرند و خدعه ی ایشان برای تغییر نقشه ی خاورمیانه را هرگز فراموش نمی کنند.
سرویس سیاسی باشگاه خبرنگاران؛ "حجت‌الاسلام مسعود شفیعی کیا "پژوهشگر قرآنی در یادداشتی که در اختیار باشگاه خبرنگاران قرار داده به موضوع مرزبندی با "شیطان بزرگ" از منظر قرآن مجید پرداخته است.
سردار «باقرزاده» مسئول کمیته جستجوی مفقودین و شهدای دفاع مقدس در خاطره ای از گزارش خود به رهبر معزز انقلاب اسلامی درباره مذاکراتش با مقامات بعثی دولت صدام می گفت: در حین گزارش که گویا ایشان نسبت به بعثی ها ابراز احساسات نکرده بود رهبری سخن ایشان را قطع می کنند و می فرمایند :«در حین مذاکرات همیشه یادتان باشد که آنها دشمن هستند! » و این یعنی حفظ همان مرزبندی قرآنی!
مرزبندی با دشمنان خدا و پیامبران از نخستین نشانه‌های اهل ایمان است چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: « لا تجد قوماً یؤمنون بالله و الیوم الآخر ، یُوادّون من حادّالله و رسوله و لو کانوا ابائهم أو اخوانهم او عشیرتهم ، اولئک کتب فی قلوبهم الإیمان و أیّدهم بروح منه و یُدخلهم جنّاتٍ تجری من تحتها الأنهار خالدین فیها رضی الله عنهم و رضوا عنه اولئک حزب الله ، ألا إنّ حزب الله هم المفلحون .» المجادله 23
«جماعتی که به خدا و روز آخرت ایمان دارند،هیچگاه با کسانی که با خدا و پیامبرش حقد و دشمنی دارند دوستی نمی کنند،اگر چه آن دشمنان پدرانشان و یا برادران و یا خاندانشان باشند.
این مؤمنان راستین در قلب هایشان ایمان تثبیت شده و به روحی از خدا تأیید می شوند و در باغ هایی که نهرهایی در آن جاری است جاودان می مانند.خدا از آنها راضی و آنها نیز از خدا راضی اند. اینها حزب الله هستند و بدانید که حتماً حزب الله رستگارانند.»
جهت گیری اصلی نظام جمهوری اسلامی که بر پایه ایمان و عمل صالح شکل گرفته است نیز همواره بر همین استکبار ستیزی تکیه داشته است.
البته جریانی دردرون نظام همواره به دنبال برهم زدن این قاعده ی قرآنی بوده تا مهندسی تعاملات خود با مستکبران را بر اساس همانی که کدخدایان جهانی خواسته اند شکل دهد و همین تضاد گفتمانی،صف بندی اصیل درون نظام را شکل داده که واقعی نبودن نزاع چپ و راست مصطلح و یا برخی مدعیان اصول گرایی و مدعیان اصلاحات را نمایان کرده است.
آری!صف بندی اصلی درون نظام جمهوری اسلامی بر پایه اعتقاد و عدم اعتقاد به این قاعده قرآنی شکل گرفته است.
عدهّ ای چون پشتوانه ی اصلی نظام را رها کرده و متأثر از تهاجم فرهنگ سیاسی دشمنان بوده و به زرق و برق دنیا و اشرافیگری روی آورده اند این نظام آسمانی را در چارچوب های مادی می نگرند؛ بنابر این خود و کشور خود را در برابر هیمنه ی مادّی دشمنان کوچک می بینند و بنابر اینکه هژمونی ظالمانه ی مستکبران بر کل جهان را پذیرفته اند،به گمان دلجویی از دشمنان متوحش،عزت و سربلندی خویش و نیروهای درونی کشور را منزوی کرده و به قیمت تحقیر کشور بزرگ ایران از مستکبران گدایی لبخند می کنند که همیشه با حاکمیّت این جریان جز روزگاران تحقیر و عقب افتادگی حاصلی نداشته ایم .
ولی آنها که به نور اقتدا کرده اند هیچگاه دشمنی این جنایتکاران عصر،با خدا و پیامبرانش را فراموش نمی کنند و به عنوان مثال از اهانت سازمان یافته ی مورد حمایت سران آمریکا و اروپا به ساحت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و یا از قرآن سوزی در آمریکا و ترویج مفاسدی چون همجنس گرایی خود را به فراموشی نمی زنند.
جماعت اهل ایمان هیچگاه چشمان خود را به اردوکشی آمریکا و اروپا در شام و عراق نمی بندند و تأسیس پادگان سفیانی مملو از تروریست های سفاک وهّابی توسط ایشان را نادیده نمی گیرند و خدعه ی ایشان برای تغییر نقشه ی خاورمیانه را هرگز فراموش نمی کنند.
جماعت اهل ایمان ترور دانشمندان هسته ای به اشاره ی برخی از سناتورهای آمریکایی را کوچک نمی دانند که بتوان ننگ آن را با لبخندی دیپلماتیک از حافظه تاریخی ایرانیان پاک کرد.
جماعت اهل ایمان ترور دانشمندان هسته ای به اشاره ی برخی از سناتورهای آمریکایی را کوچک نمی دانند که بتوان ننگ آن را با لبخندی دیپلماتیک از حافظه تاریخی ایرانیان پاک کرد.
بلکه جماعت اهل ایمان با حفظ مرز خود با این دشمنان در مجامع بین المللی حاضر می شوند و به دنبال ایجاد فاصله بین ملت ها و دولتهای مستکبرشان می باشند.مومنان بدون هراس و بدون گدایی تشویق دشمنان،منطق مظلومانه ایرانیان را به گوش جهانیان می رسانند و بنابراین بلند نظری به «روح الهی» مؤید می شوند.
چراکه همانطور که در قرآن کریم آمده،خداوند هیچگاه جماعت اهل ایمان را درمقابل دشمنانِ به ظاهر برخوردار،رها نکرده بلکه با روحی ازخود،اهل ایمان را در مقابل دشمنانی که در اصل درمقابل توان خداوندی هیچ نیستند محافظت می کند،و آیا کسی که روح خدایی مؤید او باشد شکست دارد ؟
اهل ایمان از دشمنان خدا و پیامبرش حتی اگر خویشانشان هم باشند بیزارند،بنابراین هیچگاه فریب لبخند مزورانه ی سفاک ترین دشمنانمان را نمی خورند.
پس حفظ این مرز بندی لازمه ی ایمان ماست و اگر به دلائلی مجبور به گفتگو با دشمنان باشیم باید این مرز را حفظ کنیم.
اهل ایمان از دشمنان خدا و پیامبرش حتی اگر خویشانشان هم باشند بیزارند،بنابراین هیچگاه فریب لبخند مزورانه ی سفاک ترین دشمنانمان را نمی خورند.
پس حفظ این مرز بندی لازمه ی ایمان ماست و اگر به دلائلی مجبور به گفتگو با دشمنان باشیم باید این مرز را حفظ کنیم.
سردار «باقرزاده» مسئول کمیته جستجوی مفقودین و شهدای دفاع مقدس در خاطره ای از گزارش خود به رهبر معزز انقلاب اسلامی درباره مذاکراتش با مقامات بعثی دولت صدام می گفت: در حین گزارش که گویا ایشان نسبت به بعثی ها ابراز احساسات نکرده بود رهبری سخن ایشان را قطع می کنند و می فرمایند :«در حین مذاکرات همیشه یادتان باشد که آنها دشمن هستند! » و این یعنی حفظ همان مرزبندی قرآنی!
ولی اگر جریانی مردمان زخم خورده از تحریم ها و ظلم های دشمنان را محرم ریز مذاکرات ندانند و دشمنان را محرم بدانند،همان دشمنانی که به اقرار مسئولان کاخ سفید بیش از هفت ساعت گزارش کامل مذاکرات 1+5 را توسط « کری » با نخست وزیر رژیم جعلی اسرائیل در میان گذاشته اند، این یعنی دوری از ملاک های قرآنی و تکرار همان شکست های سعدآباد در
گستره ای وسیع تر و خساراتی جبران ناپذیرتر.
گستره ای وسیع تر و خساراتی جبران ناپذیرتر.
اینکه امام راحل آمریکا را «شیطان بزرگ» می دانستند ریشه ای قرآنی داشته و صرفاً یک شعار سیاسی نبوده ،زیرا رژیم ایالات متحده آمریکا با بهره گیری از عقل بشری و فن آوری مدرن به مراتب از شیطانهای دیگر در اغوای مردم ماهرانه تر عمل می کند و با ترویج فحشا و شیطان محوری اخلاق و خانواده و سبک زندگی و کشورداری انسانی را به انحطاط کشیده است.
بنابراین نظام اسلامی که باید دولت مؤمنان راستین و شیعیان علی بن ابیطالب (علیه السلام ) باشد،نباید مرز خود با « شیطان بزرگ » را از دست بدهد و بنابر روایات زیادی هرگاه دشمنان، دشمنی خود را پنهان کردند از مکر آنها بیشتر باید نگران شد و به فرموده ی امیرمؤمنان امام علی علیه السلام:« لا تأمن عدوّاً و إن شکر» ( غررالحکم 10197 )(از هیچ دشمنی آسوده خیال مباش ،اگر چه آن دشمن از تو تقدیر کرد ! )
انتهای پیام/
انتهای پیام/
