مشاور جدید تیم مذاكره‌كننده هسته‌ای ايران كیست؟

به گزارش خبرنگار سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ همزمان با آغاز مذاکرات وین 3 اعلام شد امیرحسین زمانی‌نیا"  و "جمشید ممتاز" به‌عنوان وکلای مشاور به تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران پیوسته‌اند.

محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان صبح امروز در صفحه فیس‌بوک خود نوشت: این دور از مذاکرات، احتمالا آخرین دور مرور موضوعات مهم که هر یک از طرفین معتقد است به شکلی می‌باید در توافق نهایی مورد توجه واقع شوند خواهد بود و از دور بعد نگارش مشترک توافق نهایی را آغاز خواهیم کرد که کاری پیچیده، دشوار و کم سرعت خواهد بود. 

به همین دلیل یک گروه مشورتی حقوقی از اساتید بسیار معتبر و شناخته شده حقوق بین‌الملل که افتخار همکاری با آنها را در دانشگاه داشته‌ام و نیز از فارغ‌التحصیلان برجسته دکترای حقوق بین‌الملل دانشگاه‌های معتبر داخل و خارج تشکیل داده‌ام که در این امر مهم هیأت مذاکره‌کننده را یاری کنند.

گفتنی است "امیرحسین زمانی‌نیا" دیپلمات ایرانی و عضو سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران در دولت هشتم ایران است و هم‌اکنون در مرکز تحقیقات استراتژیک فعالیت می‌کند.

از سوابق شغلی وی می‌توان به معاونت پژوهش‌های روابط بین‌الملل مرکز تحقیقات استراتژیک، مدیرکل اسبق سیاسی و بین‌الملل وزارت امور خارجه، سفیر سابق ایران در مالزی و از مدیران ارشد دفتر ایران در سازمان ملل متحد در دوره کمال خرازی اشاره کرد.

اما دیگر مشاور جدید تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان "جمشید ممتاز" متولد ۱۳۲۱ از اساتید برجسته دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسى دانشگاه تهران است که در سال ۱۳۸۳ مدیر گروه حقوق بشر دانشکده مذکور شده و نشان درجه۲ علمى ایران را در همان سال از رئیس جمهوری وقت ایران دریافت کرد و استاد مدعو دانشگاه‌های سوربن، کن و گرنوبل در فرانسه است. 

دکتر ممتاز برای ارائه درس عمومی سال ۲۰۱۴ آکادمی حقوق بین‌الملل لاهه انتخاب شده و به این ترتیب اولین ایرانی و آسیایی است که افتخار ارائه این درس را پیدا کرده است.

جالب است بدانید پدر دکتر ممتاز دانش آموخته مدرسه نظامى سن سیر فرانسه بوده که به سیاست روى آورده بود و در زمان تولد پسرش به‌عنوان کنسول ایران در ازمیر مشغول خدمت بود اما بعد از تغییر محل خدمت پدرش به مصر مى رود و سال اول تا سوم ابتدایى را در مدرسه فرانسوى قاهره به تحصیل می‌کند.

از خاطرات شیرین دکتر ممتاز در زمانی که در مصر زندگی می‌کرد سفر دکتر مصدق به این کشور و بوسیدن وی در کودکی بوده است.

دکتر ممتاز پس از سفر به فرانسه، کلاس‌هاى چهارم تا هشتم تحصیلاتش را در مدرسه فرانسوى‌هاى تهران ادامه داد و چند سال پایانى تحصیلات دبیرستانش را در مدرسه شبانه‌روزى پرو وان پاریس می‌گذراند و در سال ۱۳۴۰ دیپلم علوم طبیعى را دریافت می کند. سپس تحصیلات خود را در همان کشور در رشته حقوق تا مقطع دکتری ادامه مى دهد و تز دکتراى وی "نظام حقوقى بستر زیر دریاها" بوده است.

جالب است بدانید دکتر ممتاز در فرانسه در دانشکده حقوق پاریس استخدام مى شود و به مدت ۶ سال کار تدریس را دنبال مى‌کند و در سال ۱۳۵۳ به ایران باز مى‌گردد و استادیار دانشکده حقوق دانشگاه تهران مى شود و در سال ۱۳۵۴، دانشیار دانشکده شده و در سال ۱۳۶۵ به مرتبه استادى ارتقا مى‌یابد.

اگر چه دکتر ممتاز تز دکترایش را درباره نظام حقوقى بستر زیر دریاها گذرانده است، اما کم کم به مقوله حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه گرایش پیدا مى‌کند و به شکلى دفاع از این مقوله‌ها به دغدغه فکرى این استاد برجسته ایرانى مبدل مى شود.

در سال ۱۳۸۳ به عنوان مدیر گروه حقوق بشر دانشکده حقوق و علوم سیاسى دانشگاه تهران انتخاب شده و به شکلى جدى‌تر به فعالیت دراین حوزه مى‌پردازد.

گفتنی است دکتر ممتاز علاوه بر تدریس در دانشگاه تهران، در دانشگاه‌هاى پاریس ۱ و پاریس ۲ ، پاریس ۱۰ ، پاریس ۱۳ ، دانشگاه ژنو، دانشگاه کلمبیا، دانشگاه فلوریدا و دانشگاه العین امارت هم تدریس داشته است.

این استاد دانشگاه عضو هیأت نمایندگى جمهورى اسلامى ایران در مجمع عمومى سازمان ملل متحد از نشست چهل و چهارم تا پنجاه و نهم و عضو هیأت نمایندگى ایران در کمیسیون آماده سازى براى سازمان منع استفاده از سلاحهاى شیمیایى، همچنین نماینده و سرپرست گروه مشاوران حقوقى ایران در پروندۀ انهدام سکوهاى نفتى ایران(توسط آمریکا) در دیوان بین‌المللى دادگسترى در سالهاى ۲۰۰۳ - ۱۹۹۲ بوده است.

لازم به ذکر است جمشید ممتاز از اعضای تیم کشورمان در مذاکرات ایران و عراق برای اجرای "قطعنامه 598 " در ژنو بوده است.

وى حدود ۱۵ سال است که فقط در مقاطع فوق لیسانس و دکتری به تدریس در حوزه‌هاى حقوق بشر، حقوق مخاصمات و حقوق سازمان‌هاى بین‌المللى مشغول است.

دکتر ممتاز درباره تدرس در دانشگاه می‌گوید: من دانشجویانم را خیلى دوست دارم وخیلى به آنها علاقه مندم، لطفى که دانشجویان ایرانى به من دارند در خارج از کشور وجود ندارد. اینجا من بیشتر احساس آرامش مى کنم. من کشورم را دوست دارم و تا آنجا که بتوانم به کشورم خدمت مى کنم.

دکتر ممتاز اعتقاد دارد که یک استاد صرفاً نباید به فکر درآمد باشد. وى که در هیئت‌هاى نمایندگى دولت ایرانى به خارج از کشور مى‌رود و روزانه حدود ۶۰ دلار دریافتى دارد، اقامت در خارج از کشور را که مى‌تواند منجر به کسب درآمد بیشترى براى او و خانواده‌اش باشد برماندن در زادگاهش ترجیح نمى‌دهد.

وی بر این باور است که: «من فکر مى‌کنم به اندازه کافى خانواده‌ام در رفاه هستند. اگر من مى‌خواستم در خارج از کشور زندگى کنم در زمان ناامنى ناشى از جنگ باید مى‌رفتم و یا مثلاً باید وکیل مى‌شدم تا درآمد زیادى کسب کنم»؛ و اضافه مى‌کند: «هدف من این است که تا زمانى بتوانم تحقیق بکنم و به مملکتم خدمت کنم و بکوشم دانشجویانى را تربیت کنم که جایگزین ما شوند».

گفتنی است محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در صفحه 222 کتاب "آقای سفیر" در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آقای دکتر جمشید ممتاز هم که یک دوره رئیس کمیته حقوق بین‌الملل بودند، با دوره مسئولیت شما همزمان بود؟ می‌گوید:

خیر. ایشان در دوره نمایندگی آقای نژاد حسینیان به‌عنوان عضو کمیته حقوق بین‌الملل انتخاب شد. در دوره من مدتی به‌عنوان رئیس کمیته حقوق بین‌الملل انتخاب شد و متاسفانه در انتخابات مجدد برای عضویت در کمیسیون به‌خاطر فضایی که در مورد ایران ایجاد شده بود، انتخاب نشد. این کارها جدا از کار بین‌المللی و سیاسی نیست، بلکه جزو آن است. وقتی شما رئیس یک کمیته یا کمیسیون می‌شوید به پیگیری منافع ملی شما در آن حوزه کمک می‌شود. مهم این است که شما را به عنوان رئیس بپذیرند. توفیقی که من داشته‌ام این بوده که مرا در این حوزه‌ها به‌عنوان رئیس می‌پذیرفتند و حتی در بعضی موارد من را پیشنهاد می‌کردند. مثلا برای ریاست کمیته سیاسی اجلاس سران عدم تعهد در آفریقای جنوبی، من داوطلب نبودم. در واقع پیشنهاد شد که این مسئولیت را به‌عهده بگیرم و من پذیرفتم. این امور در حوزه‌های تخصصی من است که یا از من خواسته شده بود یا این میزان رای را داشتم که انتخاب بشوم.

در پایان نگاهی به کارنامه دکتر ممتاز خواهیم داشت.

 اخذ دیپلم علوم طبیعى از دبیرستان پرووان پاریس، ۱۳۴۰ (۱۹۶۱)؛

اخذ مدرک لیسانس حقوق سیاسى و عمومى از دانشکدۀ حقوق و اقتصاد دانشگاه پاریس، ۱۳۴۴ (۱۹۶۵)؛

اخذ مدرک لیسانس علوم سیاسى از مدرسۀ مطالعات سیاسى دانشگاه پاریس، ۱۳۴۷ (۱۹۶۸)؛

اخذ مدرک فوق لیسانس(دیپلم) حقوق عمومى از دانشکدۀ حقوق دانشگاه پاریس ۲، ۱۹۶۸؛

اخذ مدرک دکتراى حقوق بین‌الملل و حقوق عمومى از دانشگاه پاریس ۲، ۱۹۷۱؛

عضو هیئت علمى دانشکده حقوق دانشگاه پاریس ۱۰، ۷۴-۱۹۶۸؛

استادیار دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴؛

دانشیار دانشگاه تهران در سالهاى ۵۹ - ۱۳۵۴ و از سال ۱۳۶۲ تا سال ۱۳۶۵؛

استاد دانشگاه تهران از سال ۱۳۶۵ تا کنون؛

عضو هیئت علمى دانشکدۀ روابط بین‌الملل وزارت خارجه درسال‌هاى ۸۰ – ۱۳۷۰؛

مدیر گروه حقوق بشر دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران از سال ۱۳۸۳؛

عضو مؤسس و رئیس انجمن مطالعات حقوق بین‌الملل از سال ۱۳۸۱ تاکنون؛

عضو انستیتو حقوق بشر سان رمو؛

عضو انجمن حقوق بین‌الملل؛

عضو انجمن فرانسوى حقوق بین‌الملل؛

عضو شوراى آکادمى حقوق بین‌الملل لاهه؛

مشاور حقوقى کمیته بین‌الملل صلیب سرخ؛

عضو هیأت تحریریۀ سالنامۀ حقوق بشر دوستانه بین‌المللى در هلند؛

دریافت نشان درجۀ ۲ علمى دانش از رئیس جمهور ایران، ۱۳۸۳؛

تألیف ۶۰ مقاله به زبان هاى مختلف در زمینۀ حقوق بشر، حقوق بشر دوستانه، حقوق دریاها، حقوق محیط زیست، حقوق جنگ و تروریسم بین‌المللى در نشریات معتبر بین‌المللى؛

تألیف کتاب حقوق دریاها، انجام طرح تحقیقاتى حقوق بین‌المللى جنگ ایران و عراق و موضع سازمان ملل، انجام طرح تحقیقى تعلیق مخاصمه و نظارت بر انجام طرح تقویت همکارى‌هاى بین‌المللى در زمینۀ حقوق بشر.

انتهای پیام/