آبی کمرنگ و قرمز کبود در جمعه ای بدون منصور
منصور پور حیدری روز گذشته به دیار باقی شتافت تا یک مربی اخلاق مدار از فوتبال کسر شود.
به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزهای تمادی منصور پورحیدی در بستر بیماری بود و هر روز اخبار ضد و نقیضی دل هواداران فوتبال را می لرزاند که نزدیک است روز جدایی منصور خان از استقلال...
لقب هایی همچون پدر استقلال کافی بود تا قرمز و آبی رنگ ببازند و تیم ابدی ها یک بازیکن دیگر جذب کند.
منصور پورحیدری علی رغم حضور در استقلال به عنوان بازیکن و مربی و سرمربی، در تیم ملی نیز به همی روال سال ها فعالیتش را بدون حاشیه سپری کرد. با تیم رقیب محترمانه حرف زد و کری خواند و در تیم خود با تعصب زیست.
امثال پورحیدری ها در فوتبال ایران بوده و باز هم خواهد بود و کاش در زمان زنده بودن آنها بیشتر قدر می دانستیم.
فوتبال ما این روز ها معلم اخلاق بیشتر نیاز دارد و تنها پستی است که همیشه لنگ می زند .
منصور پورحیدری یک فوتبالیست بود فقط همین. اما معنای واقعی ورزشکار بودن را در رفتار جوانمردانه خلاصه کرد تا وظیفه ورزشی اش را انجام دهد.
نام نیکی از منصور خان دراذهان باقی ماند اما دنبال اسطوره بازی و این حرف ها نبود.
پور حیدری در عرصه قهرمانی و اخلاق موفق بود و این تنها دلیلی است که این چند خط ناقابل را در مورد وی می نویسیم.
منصور خان وظایف ورزشی اش به خوبی انجام داد و در کنارش، پدر و همسر بودن را برای خانواده معنا کرد تا حتی مردان رقیب در دلنشین ترین تیتر امروز بنویسند" بدرود رقیب جنتلمن"
دوران افتخار آبی ها با منصور خان کافی بود تا در غم فراق آبیِ استقلال کمرنگ تر از همیشه باشد و قرمز پرسپولیس به رنگ کبود.
خوشحالیم که این همدردی ها بعد از فقدان هادی نوروزی کاپیتان فقید پرسپولیس و منصورخان پدر استقلال، میان سرخابی ها به یک اپیدمی تبدیل شده و این یعنی فرهنگ ایرانی ...
مردان بزرگ افتخار های بزرگ هم نصیبشان می شود و هر چه با اخلاق تر، محبوب تر...
منصور پور حیدری در روزهای اخیر آنچه را در طول حیات کاشته بود برداشت.
از ملاقات های گاه و بیگاه و اظهار همدردی ها تا اشک هایی که در مقابل بیمارستان ریخته شد.
این نیز گذشت, هستند منصور هایی که نصرت فوتبال را رقم زده اند هنوز در قید حیاتند و هر روز در روزمره فوتبال گم می شوند و چشمانی نیست که آنها را بیابد تا روزی که روی تخت بیمارستان خاطراتشان بازیابی شود.
ورزشگاه آزادی و شیرودی خوب می شناسند فراموش شدگان را، کافی است گوش هایتان را در مقابل درب این ورزشگاه های پیر تهران نگه دارید.
تیم فوتبال ابدی ها را که می بینیم یک دنیا افتخار جلوی چشممان نمایان می شود، اسامی تیم ابدی ها.....
چند تیم ملی هنوز در نوبت است و ما می شناسیمشان اگر تاریخچه فوتبال را ورق بزنیم...
فقط حیف که زود دیر می شود.
اکبر باقری
لقب هایی همچون پدر استقلال کافی بود تا قرمز و آبی رنگ ببازند و تیم ابدی ها یک بازیکن دیگر جذب کند.
منصور پورحیدری علی رغم حضور در استقلال به عنوان بازیکن و مربی و سرمربی، در تیم ملی نیز به همی روال سال ها فعالیتش را بدون حاشیه سپری کرد. با تیم رقیب محترمانه حرف زد و کری خواند و در تیم خود با تعصب زیست.
امثال پورحیدری ها در فوتبال ایران بوده و باز هم خواهد بود و کاش در زمان زنده بودن آنها بیشتر قدر می دانستیم.
فوتبال ما این روز ها معلم اخلاق بیشتر نیاز دارد و تنها پستی است که همیشه لنگ می زند .
منصور پورحیدری یک فوتبالیست بود فقط همین. اما معنای واقعی ورزشکار بودن را در رفتار جوانمردانه خلاصه کرد تا وظیفه ورزشی اش را انجام دهد.
نام نیکی از منصور خان دراذهان باقی ماند اما دنبال اسطوره بازی و این حرف ها نبود.
پور حیدری در عرصه قهرمانی و اخلاق موفق بود و این تنها دلیلی است که این چند خط ناقابل را در مورد وی می نویسیم.
منصور خان وظایف ورزشی اش به خوبی انجام داد و در کنارش، پدر و همسر بودن را برای خانواده معنا کرد تا حتی مردان رقیب در دلنشین ترین تیتر امروز بنویسند" بدرود رقیب جنتلمن"
دوران افتخار آبی ها با منصور خان کافی بود تا در غم فراق آبیِ استقلال کمرنگ تر از همیشه باشد و قرمز پرسپولیس به رنگ کبود.
خوشحالیم که این همدردی ها بعد از فقدان هادی نوروزی کاپیتان فقید پرسپولیس و منصورخان پدر استقلال، میان سرخابی ها به یک اپیدمی تبدیل شده و این یعنی فرهنگ ایرانی ...
مردان بزرگ افتخار های بزرگ هم نصیبشان می شود و هر چه با اخلاق تر، محبوب تر...
منصور پور حیدری در روزهای اخیر آنچه را در طول حیات کاشته بود برداشت.
از ملاقات های گاه و بیگاه و اظهار همدردی ها تا اشک هایی که در مقابل بیمارستان ریخته شد.
این نیز گذشت, هستند منصور هایی که نصرت فوتبال را رقم زده اند هنوز در قید حیاتند و هر روز در روزمره فوتبال گم می شوند و چشمانی نیست که آنها را بیابد تا روزی که روی تخت بیمارستان خاطراتشان بازیابی شود.
ورزشگاه آزادی و شیرودی خوب می شناسند فراموش شدگان را، کافی است گوش هایتان را در مقابل درب این ورزشگاه های پیر تهران نگه دارید.
تیم فوتبال ابدی ها را که می بینیم یک دنیا افتخار جلوی چشممان نمایان می شود، اسامی تیم ابدی ها.....
چند تیم ملی هنوز در نوبت است و ما می شناسیمشان اگر تاریخچه فوتبال را ورق بزنیم...
فقط حیف که زود دیر می شود.
اکبر باقری
