چه‌ گفتن و چگونه‌ گفتن‌های کیارستمی در عکاسی بررسی شد

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان؛ داود عبدالملکی در این باره گفت: به طور مشخص هر هنرمندی دو مساله مهم را مد نظر دارد: از چه گفتن و چگونه گفتن؛ «از چه گفتن» به نگرش برمی­گردد و «چگونه گفتن» به انتخاب و شناخت دقیق مدیومی هنری که با آن­ها نگرش خود را بیان می­کند و وقتی به مجموعه آثار عباس کیارستمی به عنوان هنرمند مولف نگاه می­کنیم این دو مورد به شکلی منحصر به فرد دیده می­شود.

این کارشناس ادامه داد: شاید بتوان گفت که هنر کیارستمی محل برخورد انواع هنرهاست؛ به این معنی که با درک ضرورت­ها و موانع ایده و روش مشخصی را در خلق آثار تجسمی، ادبی، سینما و عکاسی دنبال می­کرد؛ مشخصۀ بارز این رویکرد کنجکاوی، تجربه‌گرایی، یگانگی و در هر شکل هنری مشخصه­هایش قابل پیگیری است.

وی افزود: به طور مثال وقتی به مجموعه عکس­های زمستان نگاه می­کنیم، عناصر حاضر در عکس گزینش شده و موجزند و همه در نماهایی دور که مورد علاقه کیارستمی است. درخت عنصر معناداری در آثار هنری کیارستمی است و جالب آنکه در برخی از این عکس­ها درخت در غیابش با حذف بخشی از آن در کادربندی از طریق سایه­اش که بر زمین افتاده نمود یافته است، شبیه به شخصیت­های آثار سینمایی کیارستمی که در مواقعی نه از طریق حضور که با صدا یا نگاه شخصیتی به بیرون قاب نمایش داده شده­اند.

عبدالملکی اظهار داشت: در نمای دور، درخت‌ها و دیگر عناصر طبیعت وزنی یکسان دارند و حتی سطوح تاریک و روشن عکس در موقعیت نوری دقیق هم سطح و هم طرازند. نگاه به عکس­هایی که ظاهری سهل و ممتنع دارند و در پی بی‌پیرایگی و سادگی در بیان هستند، بیش از همه حس و ادراک شهودی تماشاگر را بیدار و زنده می­کنند.

وی افزود: فضای بیرون قاب زنده در ارتباط با عناصر درونی و در لحظه­ای که ثبت شده، لحظه قطعی، در آن دمی عکس که باید گرفته می­شد؛ چشم اندازی یکه آفریده است که بیرون از زمان جاری حسی شناور و مانا را ایجاد می­کنند؛ در پی درک تازه از درخت یا طبیعت.

انتهای پیام/ ش