واشنگتن تايمز:
آمريکا به جاي حمله به سوريه بايد به دنبال تعامل ديپلماتيک مستقيم با ايران باشد
روزنامه واشنگتن تايمز نوشت: با وجود آن که جان کري، وزير امور خارجه آمريکا استفاده از سلاح شيميايي در سوريه را کاري غير اخلاقي خواند که بايد به آن واکنش نشان داد؛ بايد بدنبال راه حلي درست براي اين موضوع بود و آن تعامل با ايران بعنوان قدرت منطقه اي براي حل مشکل است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، اين روزنامه در پايگاه اينترنتي خود و در تحليلي به قلم "ديو نيل" افزود: استفاده از سلاح هاي کشتار جمعي در سوريه زمينه را براي مداخله نظامي در اين کشور هموار کرده است اما حتي اگر اينطور که گفته مي شود حکومت سوريه اين کار را انجام داده باشد، صدها نفري که هفته گذشته در دمشق کشته شدند درمقايسه با هزاران نفري که با سلاح هاي متعارف تروريست ها و بدون هيچ واکنشي از سوي آمريکا و متحدانش جان باخته اند، بسيار اندک اند.
در ادامه اين گزارش آمده است: ايران،هند، چين و روسيه به دفاع از سوريه پرداخته اند. با اين حال اسرائيلي ها نيز با تمام قوا به دنبال مداخله در سوريه هستند. آنها انگشت اتهام خود را براي استفاده از سلاح هاي شيميايي به طور مستقيم به سمت حکومت اسد گرفته اند.
نويسنده در ادامه سوال ديگري مطرح کرده است و آن اين که مداخله در سوريه چه منفعتي براي آمريکا دارد؟ و اگر چنين مداخله اي صورت نگيرد چه خطري ما را تهديد مي کند؟
نخستين ملاحظه آمريکا در اقدامات خارجي بايد توجه به اين نکته باشد که آيا اين اقدام در راستاي دفاع از خاک، مردم يا منافع آمريکا است. دولت آمريکا تاکنون هيچ تلاشي براي توجيه اقدام خود در اين زمينه ها نکرده است و در مقابل بحثي احساسي درمورد استفاده از سلاح هاي کشتار جمعي به راه انداخته است.
اما مردم خريدار اين بحث ها نيستند. نتايج يک نظرسنجي که اوخر هفته انجام شد نشان مي دهد که بيش از 90 درصد مردم آمريکا با مداخله نظامي در سوريه مخالفند.
واشنگتن پست مي نويسد: اگر دولت تصميم بگيرد که ما بايد به سوريه برويم بايد اين مسئله را در کنگره مطرح کند. اگر قرار است ما به جنگ برويم اين کنگره است که بايد آن را تصويب کند نه سازمان ملل يا ناتو. فقط کنگره مي تواند به مداخله نظامي در سوريه جنبه قانوني بدهد و چنين تصويبي به چيزي فراتر از بحث هاي احساسي نياز دارد.
اين روزنامه مي نويسد: دولت بايد هزينه ها و منافع اقدام نظامي را بررسي کند و توضيح دهد چگونه ما مي توانيم در ماجرايي درگير شويم که ممکن است به يک درگيري چند مليتي گسترده بدل شود درحالي که هنوز درگير هزينه هاي جنگ هاي عراق و افغانستان هستيم. اگر مداخله ما در سوريه ضروري است بايد مقرارت شفافي در اين زمينه وجود داشته باشد. حمله بايد به حضور بلند مدت نيرو يا استفاده از منابع نيازي نداشته باشد. اگر مداخله در سوريه براي ما منفعت مستقيمي به دنبال ندارد پس ما هم نبايد به طور مستقيم دراين کشور مداخله کنيم. ما مي توانيم متحدان منطقه اي و مخالفان آنها را به حال خود بگذاريم تا درمورد آينده سوريه گفتگو کنند.
نويسنده در ادامه با توجه به آنچه گفته شد، تاکيد کرده است که آمريکا بايد به دنبال يک راه حل ديپلماتيک هوشمندانه براي منطقه خاور ميانه باشد. به اعتقاد وي مذاکره با اسرائيل، عربستان سعودي و ترکيه نتيجه اي جز هزينه بيشتر براي آمريکا و افزايش درگير ها به دنبال نخواهد داشت.
در بخش ديگري از اين تحليل آمده است که جان کري به گونه اي عمل مي کند که گويي هدف ايران است. اسرائيل به اين نکته پي برده است و از ما مي خواهد در حمله به ايران از آنها حمايت کنيم. اما اگر دولت هوشيار باشد اين مسئله را مدنظر قرار خواهد داد و با ايران به طور مستقيم وارد مذاکرات ديپلماتيک خواهد شد.
نويسنده بر اين باور است که آمريکا به جاي مداخله نظامي در سوريه بايد به دنبال تعامل ديپلماتيک مستقيم با ايران باشد.
اين روزنامه مي نويسد: ايرانيان از سال 1979 دشمن ما بوده اند اما آنها همچنان پيچيده ترين و از لحاظ سياسي قابل قبول ترين ملت در منطقه هستند.
نويسنده در ادامه با بيان اين که با نزديک شدن به ايران و تبديل اين کشور به يکي از متحدان آمريکا مي توان به بيشتر خشونت ها در منطقه پايان داد و راه را براي برقراري صلح هموار کرد تاکيد کرده است که اما آمريکا در اجراي چنين سياستي ضعيف است. سياست احمقانه ما که مبتني بر باج دهي است درمورد ايران کارايي ندارد. ما بايد ببينيم آنها چه درخواست هايي دارند و به آنها جامه عمل بپوشانيم تا اعتماد آنها را بدست آوريم.
