حضرت مهدی (عج)، خورشیدی که همیشه بشر از برکاتش لبریز است

محمدرضا سلمانی عبیات پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با اشاره به اینکه وجود مبارک حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف از فضل و لطف خداوند نشات می‌گیرد، گفت: حضرت امام زمان (ع) در شب نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجرى و در شهر سامراء پایتخت خلافت در روزگار معتصم عباسى، چشم به جهان گشود.

او با بیان اینکه حضرت امام مهدی (عج) در شرایطی به دنیا آمدند که همگان منتظر میلاد با برکت ایشان بودند، بیان داشت: پدرش امام حسن عسگری (ع) و مادرش کنیزى ترک و از سلاله پاکى بود که با اوصیاى عیسى بن مریم علیهما السلام پیوند مى‌یافت و نام این کنیز، نرجس یا صیقل بود. او پیش از ازدواج با امام حسن علیه السلام در کشور خود، به خاطر خوابى که دیده بود، اسلام آورد و هنگامى که طلایه‌داران سپاه اسلام به دیارش هجوم بردند خود را تسلیم آنان کرد تاتقدیر، او را به خانه امام عسکرى (ع) بیاورد و مادر حجّت خدا شود.

سلمانی عبیات با بیان اینکه ولادت حضرت مهدی (عج) را شواهدى بود که نشان مى‌داد خداوند براى این نوزاد با سعادت چه اثرى بر زندگى بشر مقدّر نموده است افزود: ولادت امام زمان علیه السلام بدین گونه و در خفا انجام پذیرفت و به خاطر شرایط سیاسى آن دوران در زیر پرده کتمان پوشیده ماند و امام حسن عسکرى علیه السلام تولّد فرزند خودش را جز به اصحاب خاص خود با کسی بازگو نکرد.

این پژوهشگر تاریخ اسلام با تاکید بر اینکه خلفاى عبّاسى بنابر عادت معمول خویش، هر گاه فرصتى براى کشتن اولیاء اللَّه مى‌یافتند، فوراً آن‌ها را به زهر از پاى در مى‌آوردند اظهار کرد: معتصم نیز، امام حسن عسکرى علیه السلام را به زهر شهید کرد و سپس در صدد یافتن فرزندِ آن‌حضرت بر آمد تا او را نیز از میان بردارد و به خیال خویش دنباله امامت را نیست و نابود گرداند. معتصم عده‌اى را به خانه امام فرستاد تا هر که و هر چه در آنجاست توقیف کنند، ولی به اذن خدا چیزی نمی‌یابند.

او بیان داشت: قدرت جاهلى و استکبارى مى‌کوشید، ریشه‌هاى امامت را از بیخ برکند و حرکت اصیل مکتبى را دستخوش نابودى سازد. امّا به مقصود خود نایل نیامدند که دست خداوند بر فراز دستان آن‌ها بود و اینگونه بود که ابتدا غیبت صغری و سپس غیبت کبری آن حضرت به انجام رسید.

انتهای پیام/گ