به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، ماه گذشته ویدئویی از طریق رسانه‌های مختلف در سرتاسر دنیا پخش شد که در آن قتل دلخراش شهروندی سیاه‌پوست با نام «جورج فلوید» به دست پلیسی سفید پوست و بی‌رحم به نمایش در می‌آمد. در این کلیپ افسر پلیس با روشی بی‌رحمانه سعی در دستگیری فلوید داشته و زانوی خود را روی گردن او فشار می‌دهد تا نفس او بند می‌آید.

اما دیری نپایید که مردم آمریکا، اعم از رنگین پوست و سفید، همصدا با فلوید در خیابان‌ها ظاهر شدند بلکه بتوانند کشوری که برپایه نژادپرستی بنیان نهاده شده را از شر این طاعون نجات دهند. البته این یکصدایی تنها به آمریکا ختم نشد و هرروز کشوری جدید به آن‌ها پیوست تا مردم دنیا شاهد نفرتی جهانی از نژادگرایی باشند.

با وجود آنکه بیش از یک ماه از این فریاد همنوایی می‌گذرد هر روز هنرنمایی جدیدتری از این کشور به گوش می‌رسد و تصور اینکه جدانژادی با پوست، گوشت و استخوان آمریکا نهادینه شده را در ذهن همگان وضوح بیشتری می‎بخشد.

البته در این میان و با نگاه به تظاهرات گسترده و دامنه‌داری که شکل گرفته، نمی‌توان از نقش اینترنت و فضای مجازی غافل بود. به نوعی می‌توان این گونه برداشت کرد که با سهولت دستیابی لحظه به لحظه به اخبار و تبدیل شدن دنیا به دهکده‌ای جهانی، ارتباط میان افراد از جای جای دنیا با سهولت بیشتری نسبت به گذشته شکل می‌گیرد. از همین رو می‌توان فضای مجازی را به شکل «فضای سومی» نگاه کرد که از واقعیت و دنیای قابل لمس فاصله دارد، اما تخیلی و موهوم هم نیست.

اگر با نگاهی کاوشگرانه در این فضا دقیق شویم، در می‌یابیم که در شبکه‌های اجتماعی گوناگون مانند فیسبوک، اینستاگرام و...، افرادی که تفکر و نگاهی یکسان به دنیای واقعی و ملموس اطرافشان دارند از گوشه و کنار یک کشور یا کشور‌های مختلف به سمت یک گروه خاص در این فضای سومِ بوجود آمده جذب شده و در آن عضو می‌شوند.

در اعتراضات اخیر به نژادپرستی در آمریکا سیاستمداران مختلف اعتراضات و اعمال خشونت‌آمیزِ رخ داده در آن را به گروه‌هایی راستگرا و چپگرا نسبت داده‌اند. به طور مثال «دونالد ترامپ» رئیس جمهور کنونی آمریکا بار‌ها ادعا کرده آنتیفا، گروهی ضدفاشیستی و چپگرا، در شکل‌دهی شورش‌های اخیر نقش داشته است. البته از آن رو که تاکنون هیچ مدرکی برای اثبات این ادعای بی‌اساس ترامپ به دست نیامده و بیشتر سیاستمداران و کارشناسان آن را رد کرده‌اند، این ادعا نیز به فهرست بلند اظهارات بی‌پایه و اساس رئیس‌جمهور آمریکا اضافه می‌شود.

اما در این میان افراد مختلفی سخن از دو گروه راستگرای افراطی با نام «بوگالو بویز» (Boogaloo Bois) و «پراد بویز» (Proud Boys) به میان آورده و از نقش آنان در اعتراضات اخیر صحبت کرده‌اند. از آن رو که اینترنت و شبکه‌های اجتماعی در شکل‌گیری این دو گروه نقشی اساسی ایفا کرده‌اند، می‌توان اینگونه برداشت کرد که توسعه فضای مجازی، پوسته رنگین و خوش خط و خال کشور رویا‌ها را شکسته و چهره واقعی چنددستگی درون آن را به نمایش گذاشته است. به عبارتی کشوری که با ادعای دموکراسی گوش آسمان را کر کرده، در نگاه موشکافانه‌تر تصویری از چندسویه‌گی و سر برآوردن نیرو‌های تندگرا و افراطی می‌دهد.

با توجه به موارد بالا، در این گزارش مختصر نگاهی به تاریخچه شکل‌گیری و زوایای مختلف این دو گروه تازه تأسیس خواهیم داشت.

بوگالو بویز

در میان دو گروه نام برده شده خرده فرهنگ «بوگالو بویز» به مراتب خطرناک‌تر است. به طور مثال، در جریان اعتراضات اخیر به نژادپرستی در آمریکا یک گروهبان نیروی هوایی به نام «استیون کاریلو» که متأثر از عقاید بوگالو‌ها بود به جرم قتل عمد دو افسر پلیس دستگیر شده است. او پیش از بازداشت روی ماشینی با خون خودش دو ترکیب مصطلحِ بوگالوها، یعنی «بوگ» و «من آدم بی‌منطقی شدم» را نوشته بود.

البته کاریلو تنها نظامی وابسته به بوگالو‌ها نیست و پیش از این نیز همتایان او از این گروه، در طول اعتراضات به قتل جورج فلوید، سعی در انفجار مراکزی در لاس وگاس را داشتند.

تاریخچه بوگالو‌ها

شکل‌گیری این گروه تندرو راستگرا به وبسایت فورچَن (4chan) باز می‌گردد. این وبگاه که از سال ۲۰۰۳ (۱۳۸۳) ایجاد شده پایگاهی برای به اشتراک‌گذاری تصاویر است. به طور معمول در فورچَن افراد به شکل ناشناس فعالیت می‌کنند و ارتباط نزدیکی با فرهنگ «کنشگری» یا «اکتیویسم» (Activism) دارند.

در ابتدا فورچَن جایی برای گفتن هر آن چیزی بود که افراد تمایل به بازگو کردن آن داشتند، به همین دلیل کاربران اولیه که نسل «ایکس» و «ایگرگ» یعنی متولدین دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ (۱۳۴۰ – ۱۳۸۰) بودند شروع به انتشار مطالبی درباره انیمه‌ها و گیم‌های مختلف کردند. اما پس از چندین سال بحران اقتصادی و بن‌بست سیاسی، همین افراد مسیر بحث‌های سیاسی را برای خود برگزیدند.

این کاربران بیشتر به دلیل حمله‌های اینترنتی به وبگاه‌ها و کاربران در اینترنت، ترویج رفتار‌های خشونت‌آمیز مانند تهدید و همچنین ایجاد بسیاری از میم‌های اینترنتی (موضوعات و عقیده‌هایی که به وسیله اینترنت گسترش پیدا می‌کنند) معروف هستند. روزنامه گاردین برای اشاره به کاربران فورچَن آن‌ها را «دیوانه، نوجوان، باهوش، مسخره و هشدار دهنده» توصیف می‌کند.

فورچن برای میم‌های مختلف تالار‌های گفت‌وگوی گوناگونی تخصیص داده است. یکی از این تالار‌ها که با /K/ نام‌گذاری شده جایی برای بحث درباره اسلحه و تجهیزات نظامی- ارتشی است. در واقع بوگالو‌ها محصول بحث و گفت‌وگو در این بخش هستند که در حال حاضر گسترش پیدا کرده و در بیشتر شبکه‌ها و گروه‌های آنلاین ریشه دوانده‌اند.

نام گروه «بوگالو» برگرفته از فیلم «رقص بریک ۲: برق بوگالو» (Breakin' 2: Electric Boogaloo) محصول سال ۱۹۸۴ است که در زمان اکران فیلم بسیار بدی به حساب می‌آمد. اما بوگالو بویز‌ها از این نام برای اشاره به درگیری‌های مسلحانه خود با مقامات آمریکا استفاده می‌کنند.

دلیل نامگذاری این گروه به بوگالو به دلیل شباهت ساختار زبانی لغت بوگالو (Boogaloo) با ایگلوی بزرگ (Big Igloo) و لوآی بزرگ (Big Luau) است [لوآ نام جشنی سنتی در هاوایی است]. پس از انتخاب این نام، پیروان این خرده فرهنگ عکس‌هایی از خود در کنار خانه‌هایی از جنس یخ و در مهمانی‌هایی با تم هاوایی منتشر کردند. این نام و کنارهم قرار گرفتن ایگلو و تم هاوایی هیچ نقطه اشتراکی با عقاید و ایدئولوژی این گروه ندارد.

همانطور که گفته شد گروه بوگالو در ابتدا فعالیتی محدود در شبکه فورچَن داشته و بعد گسترش پیدا کرده و به دیگر شبکه‌های مجازی راه پیدا کرد اما از حدود شش ماه گذشته این گروه فعالیت خود را به دنیای واقعی هم گسترش داده و با پوشیدن «پیراهن‌های هاوایی» و در دست داشتن «لوازم جنگی» در کشور آمریکا ظاهر می‌شوند.

البته بوگالو‌ها اولین گروه راه یافته از فورچَن به دنیای واقعی نیستند و پیش از این دو گروه دیگر نیز چنین تاریخچه‌ای داشته‌اند؛ یکی گروه نامتمرکز متخصصان امنیت شبکه‌های کامپیوتری با نام «انانیموس» (Anonymous) که به صورت ناشناس و در راستای «هکتیویسم» (استفاده قانونی یا غیرقانونی از ابزار‌های دیجیتال برای رسیدن به مقاصد سیاسی) با داشتن «نقاب گای فاکس» در سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) در خیابان‌های آمریکا ظاهر شد و دیگری جنبش ناسیونالیست سفیدپوست تندرو با نام «راست‌گرایی آلترناتیو» (alt-right) که در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۵) شکل گرفته است.

در این میان گروه چهارمی به نام «کیوآنان» (QAnon‎) نیز به تازگی (سال ۲۰۱۷/۱۳۹۷) در فورچن شکل گرفته و بر این باور است که توطئه‌ای پنهان از سوی آنچه ادعا می‌شود «دولت پنهان در ایالات متحده آمریکا» است، علیه دونالد ترامپ و هواداران او در جریان است. این گروه  بسیاری از بازیگران لیبرالِ هالیوود، سیاستمداران و مسئولین عالی‌رتبه را متهم به عضویت در حلقه «قاچاق بین‌المللی کودکان» می‌داند در تمامی جنبش‌های اینترنتی وابسته به فورچن از جمله بوگالو بویز، میم‌های اینترنتی و طنزِ درون‌گروهی به شدت رواج دارد.

اهداف بوگالو‌ها

تفکر و عقاید اعضای این جنبش، که رهبریت خاصی نیز ندارد، لزوماً با یکدیگر یکسان نیست یعنی برخی جدی‌تر به مسائل نگاه کرده و برخی با جدیت کمتری با تفکرات گروه برخورد می‌کنند. اما به طور کلی در تمامی آن‌ها دو باور اصلی را می‌توان به وضوح مشاهده کرد: «علاقه به سرنگونی دولت به روش مسلحانه»، و «تعهدی باورنکردنی به مالکیت اسلحه».

البته ذکر این نکته نیز لازم است که آن‌ها ایده جنگ داخلی دوم آمریکا را در سر می‌پرورانند و با اشاره به فیلمی که نام خود را وامدار آن هستند، بر گروهشان نام «جنگ داخلی ۲: برق بوگالو» (Civil War 2: Electric Boogaloo) نیز گذاشته‌اند.

حضور بوگالو‌ها در کرونا

در دوران شیوع جهانی ویروس کرونا و محدویت‌هایی که از سوی دولت آمریکا برای مهار این ویروس اعمال شد بوگالو‌ها مخالف سرسخت قرنطینه بودند.

به طور مثال در اعتراضات ماه آوریل و مه (فروردین و اردیبهشت) سال جاری که نسبت به قوانین قرنطینه برگزار شد، اعضای جنبش بوگالو، مسلح و در حالی که پیراهن هاوایی به تن داشتند در برخی از تجمعات دیده شدند.

بوگالو بویز و جورج فلوید

در جریان اعتراضات اخیر افراد بسیاری از گروه بوگالو به دست پلیس در ایالت‌های مختلف از جمله کلرادو و نوادا دستگیر شده‌اند.

اعتراضات اخیر به نژادپرستی در آمریکا باعث ایجاد چند دستگی در این گروه شد؛ به عبارتی با آنکه بسیاری از اعضا از این اعتراضات حمایت می‌کنند و خود را مقابل پلیس تلقی می‌کنند، بعضی از اعضای تندروتر احساسات متناقضی از خود نشان داده‌اند.

در فیسبوک گروه‌ها و اکانت‌های مختلفی تصاویر اعضای مسلح این گروه را با پرچمِ بوگالو، به دست همراه با معترضان منتشر کرده و مدعی محافظت معترضان به دست بوگالو‌ها در مقابل پلیس هستند. البته عقیده برخی از آنان بر این است که این اعتراضات ممکن است آرزویی که آن‌ها در سر می‌پرورانند را را برآورده کرده و به آغاز بوگالو، یا به عبارت دیگر جنگ داخلی دوم آمریکا، منجر شود.

همچنین اخیرا ویدیو‌ها و هشتگ‌هایی برای حمایت از این گروه در اپلیکیشن «تیک‌تاک» رواج پیدا کرده که بیشتر از سوی مردان جوان معرفی شده‌اند. با دنبال کردن این هشتگ‌ها به ویدئو‌ها و تصاویری خواهیم رسید که مردم را به قیام دعوت می‌کنند به طور مثال، در یکی از آن‌ها پیام‌هایی با مضمون «اشتیاق روز افزون به مردن» و «پلیسی که دم خانه شما بیاید اول هدف گرفته می‌شود» زیرنویس شده است.

البته در نگاه برخی دیگر از اعضای بوگالو اعتراضات «جان سیاهان مهم است» بهانه‌ای برای اقدامات خشونت‌آمیز برای مقابله با مقامات است. سه عضو این گروه که به تازگی در ایالت نوادا بازداشت شده‌اند به تلاش برای «به خشونت کشیدن» اعتراضات متهم بوده‌اند.

به دنبال رفتار‌های اخیر این گروه در اعتراضات، فیس‌بوک محدودیت‌هایی به گروه‌ها و صفحه‌های بوگالو اعمال کرده و تعدادی از آن‌ها را از شبکه اجتماعی خود حذف کرده است.

همانطور که در ابتدا گفته شد، علاوه‌ بر گروه بوگالوبویز افراد مختلفی از نقش گروهی با نام «پراد بویز» نیز صحبت کرده‎‌اند، در ادامه به توضیح کوتاهی درباره این گروه می‌پردازیم.

پراد بویز

گروه پراد بویز (Proud Boys) در سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) با رهبری «گوین مک‌اینس»، فعال راستگرای انگلیسی-کانادایی و از بنیانگذاران مجله معروف وایس (Vice) تشکیل شد. از مشخصه‌های اصلی اعضای این گروه تک‌جنسیتی و مردانه آمریکایی می‌توان به راستگرایی و ضدمهاجر بودن اشاره کرد. البته شهرت اصلی این گروه به دلیل ضدیت با آنتیفا و شکل‌دهی خشونت‌های خیابانی با این گروه ضدفاشیستی است.

تاریخچه پراد بویز

جرقه شکل‌گیری این گروه در شماره ماه سپتامبر ۲۰۱۶ (شهریور ۱۳۹۵) مجله آنلاین سیاسی «تاکی» زده شد. نام این گروه نیز از آهنگی با نام «به پسران خود افتخار کن» (Proud of Your Boy) در نسخه موزیکال کمپانی دیزنی از داستان «علاءالدین» و محصول سال ۱۹۹۲ (۱۳۷۱) برگرفته شده است. این آهنگ به عنوان موزیک تِم در پادکست‌های ارائه شده از سوی مک‌اینس در این مجله انتخاب شده بود. مک‌اینس دلیل انتخاب این آهنگ را طبیعت «جعلی، فروتنانه و فداکارانه» ترانه آن عنوان کرده است.

از پرادبویز بار‌ها و از سوی افراد و سازمان‌های مختلفی با عنوان گروهی «نفرت پراکن» نام برده شده است. به طور مثال، مرکز حقوقی «پاورتی جنوبی» (Southern Poverty Law Center) که از گروه‌های سرشناس حقوق اجتماعی در آمریکاست، پراد بویز را به طور قطع یک گروه نفرت پراکن خوانده است.

مک‌اینس بر این باور بود که عقاید گروه‌ها و زنانی که خود را قربانی می‌پندارند باوری نادرست و ناسالم است. او در یکی از پادکست‌هایش می‌گوید: «همیشه تمایلی به سمت قربانی بودن هست. قربانی بودن به نوعی جذاب بودن تلقی می‌شود.» او در صحبت‌های خود به طور مکرر مردان سفیدپوست را «تحت محاصره» دانسته و منتقدانِ عقایدش را «سرزنشگران قربانی بودن» می‌نامد.

در کل عقاید پرادبویز بر باور نسل‌کشی سفیدپوستان استوار بوده و تندروی بسیار افراطی دارد. همچنین اسلام‌هراسی رکن اصلی تفکرات آن‌ها را شکل می‌دهد.

در سال ۲۰۱۷ مک‌اینس رفته رفته شروع به فاصله گرفتن از این گروه کرده و دلیل خود را متمرکز بودن آن‌ها تنها بر «نژاد» و تاکید خودش بر «ارزش‌های غربی» عنوان کرد. البته با وجود ترک این گروه، او چندی بعد از مرکز حقوقی «پاورتی جنوبی» به دلیل زدن برچسب نفرت‌پراکن بر این گروه شکایت کرد.

رهبر فعلی این گروه شخصی به نام «انریکه تاریو» است.

پرادبویز و جان سیاهان

اعضای پرادبویز را می‌توان مخالفان خیره‌سر و لجوج اعتراضات اخیر به نژادپرستی در آمریکا با نام «جان سیاهان مهم است» نامید. آن‌ها معتقدند تلاش برای پایین کشیدن، تخریب و برداشتن مجسمه‌های افرادی، مانند رهبران کنفدراسیون که در تاریخ در جدانژادی، برده‌داری و استعمار شهره بودند، چیزی جز یک توطئه از سوی چپگرایان برای «تخریب تاریخ آمریکا» نیست و از همین رو برخی از آنان در ایالت‌های مختلف به «نگهبانی» این یادبود‌ها مشغول شده‌اند.

با آنکه شبکه‌های معروف اجتماعی مانند فیسبوک، اینستاگرام، توییتر و یوتیوب اجازه کاربری به این گروه را نمی‌دهند، با شروع اعتراضات اخیر حساب‌های مربوط به این جنبش به شدت فعال شده بودند. البته هفته گذشته فیسبوک ۳۵۸ و اینستاگرام نیز ۱۷۲ اکانت مرتبط با پراد بویز را حذف کرد.

در آخر و با توجه به مطالب عنوان شده اینگونه به نظر می‌رسد که آمریکا  بیشتر از جایگاهی که خود مدعی آن در نظام بین‌المللی است، فاصله می‌گیرد؛ اما آیا زوال این به اصطلاح امپراتوری و عقایدش را باید فروپاشی در نتیجه اوج گرفتن هماوردان بیرونی دانست یا با توجه به چهره رنگارنگ و چنددسته‌ای که در چند هفته اخیر با وضوح بیشتری مقابل چشمانمان ظاهر گشته، باید تعبیر کنیم که در حال حاضر مَرگی درونی به سراغ آمریکا آمده و اعتراضات اخیر به نژادپرستی آغازِ پایانش است؟

گردآوری و نگارش: سپیده احدپور

انتهای پیام/

References

(n.d.). Retrieved July 2020, from Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Boogaloo_movement

(n.d.). Retrieved July 2020, from Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Proud_Boys

(n.d.). Retrieved July 2020, from wired: https://www.wired.com/story/boogaloo-movement-protests/

(2020, June). Retrieved July 2020, from Diario AS (As): https://en.as.com/en/2020/06/27/latest_news/1593281428_283688.html

(2020, June). Retrieved July 2020, from AL JAZEERA AND NEWS AGENCIES: https://www.aljazeera.com/news/2020/06/boogaloo-movement-200604173050475.html

Beckett, L. (2020, July). Retrieved July 2020, from The Guardian: https://www.theguardian.com/world/2020/jul/01/what-is-boogaloo-movement-rightwing-anti-government

BERAN, D. (2020, July). Retrieved July 2020, from The Atlantic: https://www.theatlantic.com/technology/archive/2020/07/american-boogaloo-meme-or-terrorist-movement/613843/