آموزش زبان فارسی، سنتی قدیمی در مراکز آموزشی غربی است و بعد از اروپایی‌ها، نهادهای آکادمیک در آمریکا هم از دیرباز دوره‌هایی برای آموزش زبان فارسی داشته‌‎اند. یکی از این دانشگاه‌ها، دانشگاه بوستون است که دپارتمان ادبیات و زبان‎های جهانی آن شهرت زیادی در آمریکا دارد. این دانشگاه زبان‌های زیادی را از جمله کره‌ای، عبری، آلمانی، ژاپنی، روسی، ترکی، عربی، اردو-هندی و ... آموزش می‌دهد. این دوره‌ها صرفا آموزش زبان نیست و ادبیات مربوط به این زبان‎‌ها و ادبیات تطبیقی را در این دوره‌ها بررسی می‌کند.

دپارتمان زبان‌های جهانی این دانشگاه، در نوشتاری به این پرداخته که چرا اصلا زبان فارسی در این دانشگاه آموش داده می‌شود و دانشجویان چرا این زبان را یاد بگیرند که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:

فارسی با عربی ارتباطی ندارد، هرچند با یکی از انواع الفبای آن نوشته می‌شود. خویشان این زبان، زبان‌های شمال هند، و در فاصله‌ای دورتر، زبان‌های اصلی اروپایی از جمله انگلیسی هستند.

یادگیری فارسی راه ورود به فرهنگی غنی و متکثر است که شعرا و حماسه‌سرایان عرفانی سرشناسی همچون فردوسی و رومی (مولانا) و حافظ، نقاشی‌های مینیاتور نفیس، فرش‌های زیبا، و فیلم‌هایی در کلاس جهانی از دل آن بیرون آمده‌اند. از آنجا که فارسی در بیش از یک هزاره اخیر تغییرات چشمگیری نداشته است، گرامر پایه برای فرم های کلاسیک و مدرن زبان تقریبا همان هستند و یادگیری آن نسبتا آسان است. بعد از یک سال، دانشجویان می‌توانند خواندن شعرها و داستان‌های کلاسیک و مدرن و دیدن فیلم بدون زیرنویس را شروع کنند.

تا یک سده پیش، فارسی همچنین زبان فرهنگی در جنوب آسیا بود و به همین خاطر برای درک تاریخ این منطقه، یادگیری این زبان مهم است.

در دانشگاه بوستون، دانشجویان می‌توانند در دو سال فارسی را در کلاس‌های کوچک یاد بگیرند و مطالعات بیشتری را به صورت انفرادی پیگیری کنند. یادگیری زبان فارسی، تجربه‌ای ارزشمند و لذت‌بخش برای بسیاری از دانشجویان در دانشگاه بوستون بوده است.  در دانشگاه یک باشگاه فرهنگی دانشجویان ایرانی وجود دارد که رویدادهای و فعالیت‌های فرهنگی متنوعی را برگزار می‌کند و به عنوان رابط با دیگر نهادها محلی در ارتباط است.

منبع: اطلاعات آنلاین