تصرف حریم رودخانه‌ها در لرستان؛ بحرانی که آرام، اما پیوسته پیش می‌رود
در حالی که لرستان یکی از پرآب‌ترین استان‌های کشور به‌شمار می‌رود، نشانه‌های آشکاری از بحران زیست‌محیطی در حریم رودخانه‌های این استان به چشم می‌خورد.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - بررسی میدانی نشان می‌دهد که تصرف بستر و حریم رودخانه‌هایی، چون خرم‌رود، کشکان، سیمره و سزار در سال‌های اخیر روندی نگران‌کننده یافته و ساخت‌وساز‌های غیرمجاز در این نواحی به‌سرعت در حال گسترش است.
رودخانه‌هایی که به حاشیه رانده شدند
در بخش‌هایی از خرم‌آباد، پل‌دختر و نورآباد، خانه‌ها و مغازه‌هایی در فاصله‌ای کمتر از ۱۰ متر از بستر رودخانه ساخته شده‌اند.
یکی از کارشناسان اداره‌کل آب منطقه‌ای لرستان در گفت‌و‌گو با خبرنگارما گفت: تعداد زیادی از این بنا‌ها در محدوده‌ی قانونی حریم رودخانه‌ها قرار دارند.
وی ما تأکید کرد:ساخت‌وساز در بستر رودخانه‌ها همچون نشستن بر دهانه‌ی آتشفشان است؛ دیر یا زود، با نخستین سیلاب شدید، فاجعه رخ خواهد داد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد رشد تصرفات عمدتاً به سه عامل بازمی‌گردد. نبود طرح‌های جامع شهری و روستایی دقیق که حدود قانونی حریم‌ها را به‌روشنی مشخص کند.
افزایش ارزش زمین در مناطق شهری و روستایی، که مردم را به تصرف اراضی دولتی در حاشیه رودخانه‌ها ترغیب کرده است.
زخم باز سیل ۹۸ هنوز تازه است
بسیاری از مردم لرستان هنوز خاطره‌ی تلخ سیل فروردین ۱۳۹۸ را از یاد نبرده‌اند؛ حادثه‌ای که در شهرهایی، چون پل‌دختر و معمولان صد‌ها خانه را ویران کرد. کارشناسان بر این باورند که تجاوز به حریم رودخانه‌ها یکی از عوامل اصلی شدت خسارات آن سال بود. با وجود این، تصاویر جدید از همان مناطق نشان می‌دهد برخی ساخت‌وساز‌ها در همان نقاط پرخطر از سر گرفته شده‌اند.
به گفته‌ی مدیرکل آب منطقه‌ای لرستان فشار‌های اجتماعی، کمبود نیرو و همکاری نکردن برخی دستگاه‌های اجرایی مانع از برخورد قاطع‌تر شده است.
وی افزود: در مقابل، برخی شورا‌ها و دهیاری‌ها نیز به‌دلیل وابستگی به عوارض ساخت‌وساز، در برابر تخریب بنا‌های غیرمجاز مقاومت نشان می‌دهند.
پدیده‌ی تصرف حریم رودخانه‌ها در لرستان، تنها یک تخلف اداری نیست؛ بلکه نشانه‌ای از ضعف برنامه‌ریزی شهری، فشار اقتصادی و نبود فرهنگ زیست‌محیطی است. اگر سیاست‌های کنونی تغییر نکند، رودخانه‌هایی که روزی مایه‌ی حیات لرستان بودند، می‌توانند در آینده نزدیک به عامل نابودی سکونتگاه‌های انسانی بدل شوند.
