گاز‌های گلخانه‌ای دشمن درجه یک انسان ها!
روند گرم‌شدن فعلی زمین از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا در اغلب موارد احتمالا بیش از ۹۵ درصد نتیجه فعالیت بشر از اواسط قرن بیستم است و با سرعتی که در طول دهه‌ها تا هزاران سال پیش بی‌سابقه است، ادامه دارد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، آب و هوای زمین در طول تاریخ تغییرات بسیاری را تجربه کرده است. فقط در طول ۶۵۰ هزار سال گذشته زمین هفت دوره یخبندان را تجربه کرده که آخرین آن مربوط به هفت‌هزار سال پیش است. بیشتر این تغییرات آب و هوایی به دگرگونی‌های بسیار کوچک در مدار زمین مربوط می‌شود که مقدار انرژی خورشیدی که سیاره ما دریافت می‌کند را تغییر می‌دهد.
بیشتربخوانید: اثرات مرگبار گرم شدن زمین را میدانید؟
ماهواره‌های مدار زمین و سایر پیشرفت‌های تکنولوژیکی دانشمندان را قادر می‌سازد تا تصاویر بزرگ از اقلیم‌های مختلف زمین جمع‌آوری کنند که اطلاعات کاملی را درباره سیاره ما و آب و هوای آن ارائه می‌دهد. این اطلاعات جمع‌آوری‌شده در طول سال‌ها سیگنال‌هایی از تغییر آب و هوا را نشان می‌دهد.
تله‌های طبیعی که اکسید‌کربن و گاز‌های دیگر را در خود به دام می‌اندازند، در اواسط قرن نوزدهم شناسایی شدند. توانایی آن‌ها در تاثیر انتقال انرژی مادون قرمز از طریق جو زمین، مبنای علمی بسیاری از ابزار‌هایی است که توسط ناسا طراحی و ساخته شده و بعد به جو زمین فرستاده شده است. هیچ ابهامی وجود ندارد که افزایش سطح گاز‌های گلخانه‌ای باعث افزایش دمای زمین می‌شود. تصاویری که از هسته‌های یخی در گرینلند، قطب جنوب و یخچال‌های کوهستانی گرفته شده است نشان می‌دهد آب و هوای زمین به تغییرات میزان گاز‌های گلخانه‌ای در جو زمین واکنش نشان می‌دهد. همچنین شواهدی هم در رسوبات اقیانوس‌ها، صخره‌های مرجانی و لایه‌های سنگ‌های رسوبی وجود دارد. این شواهد نشان می‌دهد گرم‌شدن زمین درحال حاضر تقریبا ۱۰ برابر سریع‌تر از متوسط گرم شدن زمین بعد از دوره یخبندان است.
از اواسط قرن ۱۹ درجه حرارت سطح زمین به‌طور متوسط ۶۲/۱ درجه فارنهایت (۰.۹ درجه سانتیگراد) افزایش یافته است، تغییری که عمدتا به‌وسیله افزایش دی اکسید‌کربن و انتشار سایر گاز‌های گلخانه‌ای در جو زمین به وجود آمده است. بیشترین گرمایش در ۳۵ سال گذشته رخ داده است. سال ۲۰۱۶ رکورد گرم‌ترین روز سال را تا امروز دارد. اقیانوس‌ها بیش از همه این افزایش گرما را جذب کرده‌اند و عمق ۷۰۰ متر از اقیانوس‌ها از سال ۱۹۶۹ گرمای بیش از ۰.۴ درجه فارنهایت را تجربه کرده‌اند. ادامه این وضعیت بسیار خطرناک است. اگر اقیانوس‌ها خیلی گرم شوند، گیاهان و حیواناتی که در آن زندگی می‌کنند یا باید با شرایط کنار بیایند یا بمیرند. جلبک‌ها و پلانکتون‌ها در انتهای زنجیره غذایی اقیانوس‌ها قرار دارند و شامل انواع مختلف حیوانات، گیاهان و باکتری‌هایی می‌شوند که در اقیانوس‌ها شناورند. سایر حیوانات کوچک مانند کریل که نوعی میگو کوچک است، از پلانکتون‌ها تغذیه می‌کنند. ماهی‌ها و حتی نهنگ‌ها از کریل‌ها تغذیه می‌کنند.
به گزارش climatekids جمعیت کریل‌ها در برخی اقیانوس‌ها ۸۰ درصد کاهش پیدا کرده است، فکر می‌کنید چرا؟ چون کریل‌ها دوست دارند در آب‌های سرد رو به یخ زندگی کنند. با ادامه این وضعیت مشخص است چه بلایی بر سر موجودات دریایی دیگر و کل این اکوسیستم خواهد آمد. در این میان از زمان آغاز انقلاب صنعتی اسیدیته آب‌های سطح اقیانوس‌های جهان حدود ۳۰ درصد افزایش یافته است. این افزایش نتیجه بالارفتن میزان دی‌اکسید‌کربن جو است که به دلیل فعالیت انسان‌ها روی کره زمین تولید و بعد بخشی از آن‌ها توسط اقیانوس‌ها جذب می‌شوند. این اتفاق باعث شده است مقدار دی‌اکسید‌کربن جذب‌شده توسط لایه بالایی اقیانوس‌ها در حدود دو میلیارد تن در سال افزایش یابد.
علاوه‌بر تغییراتی که در اقیانوس‌ها شاهد هستیم، جرم صفحه‌های یخ در گرینلند و قطب جنوب نیز کاهش یافته است. داده‌های تجربی ناسا و آزمایش‌های آب و هوایی نشان می‌دهد بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۶ گرینلند به‌طور متوسط ۲۸۱ میلیارد تن از یخ‌های خود را از دست داده است، درحالی که قطب جنوب طی مدت مشابه حدود ۱۱۹ میلیارد تن از یخ‌های خود را از دست داده است. آمار‌ها نشان می‌دهد میزان تلفات یخ در قطب جنوب در دهه اخیر سه برابر شده است. در این میان یخچال‌ها تقریبا در همه جای جهان ازجمله در آلپ، هیمالیا، آند، راکی، آلاسکا و آفریقا عقب‌نشینی کرده‌اند. مشاهدات ماهواره‌ای نشان می‌دهد میزان پوشش برف بهار در نیمکره شمالی طی پنج دهه گذشته کاهش یافته است و برف تا قبل از نشستن بر زمین ذوب می‌شود. در این میان اندازه و ضخامت یخ دریای قطب شمال طی چند دهه گذشته سریعا کاهش یافته است. این یک شاخص جهانی است که هرچه سطح یخ دریا‌ها در قطب شمال و جنوب بیشتر تحت‌تاثیر گرما باشد، جهان تغییرات آب و هوایی را بیشتر احساس خواهد کرد. براساس گزارش‌ها سطح دریا‌های یخی قطب شمال بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۰، ۱۲.۸ درصد کاهش داشته است.
همه‌چیز به این موارد ختم نمی‌شود. موضوع دیگر این که در طول قرن گذشته سطح جهانی آب دریا‌ها هشت اینچ یعنی بیش از ۲۰ سانتیمتر افزایش یافته است. این امر باعث افزایش رویداد‌های وابسته به دریا می‌شود، مثل افزایش توفان‌های شدید و سونامی.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/
انسان علیه انسان
