خانه‌شان در بخش قلعه‌نوی شهرری قرار دارد، درست كنار جاده ورامین. جلوی در خانه‌شان محوطه‌ای سرسبز و جوی آبی است؛ همان جوی آبی كه در اولین اخبار منتشر شده، از آن به عنوان كانال آب یاد كرده بودند و لابد واژه كانال آب در ذهن خواننده یك مسیل عمیق و عریض را تداعی می‌كرد. اما حالا كه آن را از نزدیك می‌بینیم، واژه كانال برای قد و قواره‌اش گشاد است.
پدر زهرا مبتلا به بیماری ام اس است و این روزها به‌دلیل فشار عصبی ناشی از گم شدن زهرا، حال وخیمی پیدا كرده و هفته قبل چند روزی در بیمارستان بستری شد. حسینی شیرازی با واكر به آهستگی قدم برداشت، جلوی در خانه‌شان، یعنی همان جایی كه دخترش ناپدید شد، نشست و گفت:  مغازه‌ای كه در كنار خانه ما قرار دارد، آژانس محل كار من و پدرم است كه مجهز به دوربین مدار بسته است. شب حادثه در آژانس نشسته بودم و زهرا و خواهرش در حال بازی جلوی در خانه بودند. قرار بود به توصیه پزشك، به پیاده‌روی بروم و بچه‌ها می‌خواستند همراه من بیایند. برای همین اجازه گرفته بودند تا زمان پیاده‌روی من در كوچه بمانند و بازی كنند. دختر شش‌ساله‌ام در یك لحظه برای این‌كه با مادرش كاری داشت به داخل خانه رفته بود و وقتی برگشت، دید زهرا دیگر جلوی در خانه نیست. دوربین مداربسته آژانس تصویر ضبط شده زهرا را در حالی نشان می‌دهد كه در حال بازی‌كردن جلوی در خانه‌شان است و در یك لحظه به سمت راست یعنی به انتهای كوچه حركت می‌كند. اما گویی كسی او را به سمت دیگری صدا می‌زند و ناگهان تغییر مسیر می‌دهد. زهرای خردسال به سمت دیگر كوچه رفته و دیگر بر نمی‌گردد. این در حالی است كه كل این فیلم تنها ۱۷ثانیه است.

 

اولین فرضیه برای یافتن ردی از زهرا این بود كه شاید او داخل جوی آب افتاده باشد؛ جوی آبی كه این روزها آب راكد آن را پر كرده است. پدر زهرا در این‌باره گفت:  یك ماه پیش زمانی كه زهرا گم شد، این جوی پرآب بود و با آن زمین‌های كشاورزی اطراف آبیاری می‌شد. آن شب بعد از ناپدید شدن زهرا، اهالی كمك كردند و مسیر آب در جوی را تغییر دادند تا شدت آب كم شود. وقتی با نیروهای هلال‌احمر تماس گرفتیم، آنها داخل جوی را در سه‌نوبت با كمك سگ‌های زنده یاب گشتند. چند روز بعد هم چند نفر از اقوام وارد جوی آب شدند و تمام كف جوی را مورد بررسی قرار دادند اما خبری از زهرا نبود.

تلاش برای پیدا كردن ردی از زهرا از همان روز نخست در دستور كار پلیس قرار گرفته بود. پدر زهرا گفت:  حدود سه روز از گم‌شدن زهرا گذشته بود كه پلیس آگاهی به ما گفت سرنخ‌های خوبی از بچه در دست دارند و تا سه روز دیگر زهرا را پیدا می‌كنند. اما حالا نزدیك یك ماه است زهرا گم شده و هنوز هم هیچ خبری از او در دست نیست.

 

به گفته حسینی‌شیرازی در این مدت افراد زیادی برای كمك به خانواده آنها تلاش كرده‌اند. یكی از این افراد یك خانم دكتر نیكوكار بوده كه به گفته خودش كارش پیدا‌كردن كودكان گمشده است. پدر زهرا درباره این دكتر كه به خانواده حسینی شیرازی هم مراجعه كرده است، گفت: خانم دكتری كه سراغ ما را گرفت، می گفت برای پیدا شدن بچه‌های گمشده تلاش می‌كند و حتی در چند مورد بچه‌هایی را كه ربوده شده و به تركیه فرستاده شده بودند پیدا كرده و بازگردانده است. او برای پیدا كردن زهرا هم تلاش كرده بود و می‌گفت، فیلم ضبط شده دوربین مدار‌بسته را با نرم افزارهای كامپیوتری روشن كرده و در آن تصویر مچ دست یك نفر را دیده كه دست زهرا را می‌گیرد.

 

پدر زهرا در ادامه افزود:  من فكر می‌كنم یك رهگذر زمانی كه داشته از سر كوچه رد می‌شده یك لحظه چشمش به زهرا افتاده و به بهانه دادن خوراكی یا نشان دادن تلفن‌همراه، او را به سمت خودش كشانده است. حالا دیگر شكی ندارم زهرا را ربوده‌اند. البته زهرا دختری بود كه حتی بغل فامیل هم نمی‌رفت و نمی‌دانم چه شده با آن فرد غریبه همراه شده است.

 

حسینی‌شیرازی در مورد حال این روزهای مادر زهرا می‌گوید: من و همسرم دو فرزند دیگر به جز زهرا داریم. یك پسر چهار و نیم ساله و یك دختر شش ساله. همسرم باید به آنها هم رسیدگی كند و برای همین این روزها سعی می‌كند بر خودش مسلط باشد.

 

پدر زهرا در آخر از ماموران پلیس تقاضا كرد همچنان به تلاش خود برای یافتن خبری از زهرا ادامه دهند. همچنین او از مردم تقاضا كرد تا پیدا شدن زهرا از انتشار عكس‌های او دست برندارند.

 

منبع: روزنامه جام جم

انتهای پیام/