فجایعی که کم مانده بود جهان را به پایان برسانند + تصاویر

دانلود PDF

در تاریخ حوادث مختلف خطرناکی روی داده و مردم آن زمان فکر می‌کردند که دنیا تمام شده، اما این طور نبود. در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، همه‌ی ما پایان دنیا را تصور کرده و یا لااقل برای یک بار هم که شده در زندگی خود درباره آن شنیده‌ایم. به نظر شما دنیا چگونه به پایان خواهد رسید؟! با جنگ هسته‌ای یا انتشار یک بیماری خطرناک، جنگ یا خاموشی خورشید، شاید هم برخورد سیاره‌ای به زمین... در تاریخ حوادث مختلف خطرناکی روی داده است و مردم آن زمان فکر می‌کردند که دنیا به پایان رسیده، اما این طور نبود و زندگی همچنان روی زمین ادامه دارد. در این گزارش به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

آنفلونزای اسپانیا
در سال ۱۹۱۸ میلادی بدترین همه‌گیری آنفلونزا در تاریخ رخ داد و نزدیک به یک سوم مردم جهان را درگیر خود کرد و نزدیک به بیش از ۵۰ میلیون تن را به کام مرگ کشید. مرگ چندین ساعت پس از ابتلا به ویروس رخ می‌داد. این ویروس خطرناک ریه‌ها را تا حدّ خفگی پر از مایع می‌کرد. در سال ۲۰۱۴ میلادی گروهی از پژوهشگران ویروسی که ۹۷ درصد به ویروس ۱۹۱۸ میلادی شباهت داشت تولید کرده و آن را به موش‌ها تزریق کردند. نتیجه غافلگیرکننده بود؛ به محض ورود ویروس به بدن موش‌ها، به سرعت در بدن آن‌ها منتشر می‌شد. دانشمندان پس از آزمایش هشدار دادند این ویروس بار دیگر در جهان همچون آتشی در کاهدانی خواهد افتاد و همه چیز را در خود فرو خواهد برد.

موشک نروژی
در اوایل دهه نود میلادی گروهی از محققان آمریکایی پدیده معروفی به نام نور‌های شمالی را مورد پژوهش قرار می‌دادند و این طور که ادعا می‌شود در این پژوهش موشکی را با اهداف علمی پرتاب کردند، اما از بدشانسی رادار‌های روسی این موشک را به عنوان حمله اتمی ترجمه کردند؛ به خصوص اینکه در آن زمان روابط روسیه و غرب متشنّج بود، به همین دلیل رئیس‌جمهور وقت روسیه بوریس‌یلتسین فقط هشت دقیقه فرصت داشت تا به این حمله پاسخ دهد، اما خوشبختانه پیش از تصمیم موشک در اقیانوس افتاد.

فوران آتشفشان تامبورا
وقتی آتشفشان تامبورا در اندونزی و در سال ۱۸۱۵ میلادی فوران کرد، ۸۸ هزار تن بر اثر آن جان باختند و ۱۷۵ کیلومتر مکعب صخره و غبار حاصل این فوران بود. فوران تامبورا منجر به فجایعی مانند تسونامی و طوفان‌ها شد و غبار آتشفشانی تا مسافت ۱۳۰۰ کیلومتری رسید. این غبار‌ها مانع رسیدن نور خورشید به زمین شد و موج سرمای شدیدی را به همراه داشت. البته قحطی آمریکای شمالی، انتشار بیماری همه‌گیر در اروپا بر اثر این سرمای شدید از دیگر عواقب فوران تامبورا بود و بر اثر این اتفاقات سال ۱۸۱۵ میلادی را سال بدون تابستان نامیدند.

طاعون سیاه
طاعون سیاه در قرن چهاردهم منجر به مرگ نزدیک به ۷۵ میلیون تن شد. این طاعون از طریق پشه‌هایی که روی موی موش‌ها زندگی می‌کردند منتشر شد. فاصله‌ی بین ابتلا و مرگ فقط سه روز بود. روی بدن مبتلایان غده‌های بزرگی پدیدار می‌شد. تب می‌کردند و دچار خونریزی می‌شدند. حالشان آنقدر بد می‌شد که جانشان را از دست می‌دادند. اگر چیزی شبیه طاعون سیاه در روزگار ما رخ بدهد به دلیل گسترش وسایل حمل و نقل عمومی و ۸۰۰ میلیون مسافر روزانه در سطح جهان، نتیجه فاجعه‌آمیز و غیرقابل کنترل خواهد بود.

انفجار آتش‌فشان لاکی
در سال ۱۷۸۳ میلادی آتشفشان لاکی فوران کرد، این یک انفجار عادی نبود بلکه گدازه‌های آتشفشان تا هشت ماه متوالی در هوا پراکنده بود و عواقب جهانی این فوران بسیار وخیم گزارش شد. اسید‌های گوگرد که در هوا آزاد شده بودند درجه حرارت را در حدود ۱.۳ درصد و به مدت سه سال کاهش دادند، محصولات زراعی در اروپا کامل خسارت دید و منجر به خشکی و قحطی در هند شد. میزان مرگ و میر مرتبط با این فوران در چند سال به شش میلیون تن رسید.

بزرگترین انفجار خورشیدی تاریخ
در سال ۱۸۵۹ میلادی، بزرگترین انفجار خورشیدی تاریخ رخ داد و بر اثر این انفجار انرژی به شدّت بزرگی نزدیک به ۱۰ میلیارد بمب اتمی شکل گرفت و یک طوفان ژئومغناطیسی رخ داد که بر اثر آن همه‌ی شبکه‌های تلگراف روی زمین مختل شد. ناسا می‌گوید این انفجار خورشیدی اگر الآن رخ بدهد فاجعه‌ی بزرگی رخ خواهد داد، زیرا ما امروزه کامل به تکنولوژی وابسته هستیم و همه‌ی شبکه‌های برقی از بین خواهد رفت و همه‌ی وسایل ارتباطی و اینترنت مختل خواهد شد؛ بنابراین بانک‌ها، حمل و نقل و دولت‌های مختلف دنیا کارآیی خود را از دست می‌دهند و از آنجا که میانگین رسیدن این طوفان ژئومغناطیسی به زمین فقط ۲۰ ساعت است می‌توان گفت که هیچ کشوری در دنیا آمادگی و توان پذیرش آن را ندارد و فقط در طول ۲۰ ساعت هرج و مرجی بزرگ دنیا را فرا می‌گیرد.

خطر صخره‌های فضایی
همه‌ی تمدن‌های انسانی باید میزان خطر برخورد سیاره‌ها و ستاره‌های دنباله‌دار به زمین را درک کنند. در ۱۴ ژوئن سال ۲۰۲ میلادی از پشت خورشید جایی که هیچ تلسکوپی قادر به دیدن آن نبود یک ستاره دنباله‌دار بزرگ به نام MN ۲۰۰۲ با سرعتی چندبرابر گلوله به سمت زمین در حرکت بود، اما در فاصله کمی از زمین، مسیر آن تغییر کرد و اگر این ستاره بزرگ به سیاره ما برخورد می‌کرد نیویورک و شیکاگو با خاک یکسان می‌شدند.