شهیدی که در شب دوم عملیات شهادت خود را پیش‌بینی کرد

به گزارش خبرنگار دفاعی- امنیتی باشگاه خبرنگاران، در هر کشوری شناخت اسطوره‌های مقاومت برای نسل‌های آینده یک ضرورت است.

آشنایی با اسطوره‌های شهادت و مقاومت ایران اسلامی که ویژگی منحصر به فرد ایمان و معنویت را با آمادگی رزمی و دفاعی خود تلفیق کردند برای نوجوانان و جوانان کشورمان، جذاب و مفید است.

به همین منظور  باشگاه خبرنگاران، در نظر دارد تا به معرفی مفید و مختصر شهدای شاخص با عنوان "ستارگان آسمان ایران اسلامی" به ترتیب حروف الفبا بپردازد.

اگرچه همه شهدا و جانبازان و آزادگان و ایثارگران مقاوم و سربلند و عزیز، ستارگان آسمان ایران اسلامی هستند و هرکس در هر شغل و مسئولیتی که قرار دارد و نفس می‌کشد، مدیون این فداکاری‌ها و از جان‌ گذشتگی‌ها است.


حجت‌الاسلام والمسلمین شهید عبدالله میثمی

این شهید بزرگوار در سال 1334 هجری شمسی در شهر اصفهان متولد شد. وی در دوره دبیرستان، همزمان با تصحیل، در کنار پدرش به کار پرداخت و از نوجوانی شور و علاقه  خاصی به مسائل مذهبی و ترویج و تبلیغ علوم الهی داشت و شاید همین انگیزه او را در مسیر فراگیری دروس حوزوی و ورود به سلک روحانیت و طلبگی قرار داد.

وی که در کنار درس به مبارزه با رژیم نیز مشغول بود  با خیانت یکی از منافقان، تحت تعقیب قرار گرفت و به همراه چند طلبه دیگر در سال 1353 دستگیر و روانه زندان شد.

 
شهید میثمی که سی ماه از عمر پرثمرش را در زندان ستم‌شاهی به سر برده بود در سال 1357 از زندان آزاد شد و جهت ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم رفت و سپس مدتی را در کردستان گذراند و از آن جا به دنبال تشکیل سپاه در یاسوج، به آن شهر عزیمت کرد و پس از سی ماه خدمت و تلاش شبانه‌روزی در آن منطقه محروم به عنوان مسئول دفتر نمایندگی حضرت امام (ره) در منطقه نهم (فارس، بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد) منصوب شد و از آغاز جنگ تحمیلی در مناطق عملیاتی حضور فعال داشت و از طرف شهید محلاتی، نماینده امام (ره) در سپاه به مسئولیت نمایندگی امام در قرارگاه خاتم‌النبیاء که قرارگاه مرکزی و هدایت‌کننده تمامی نیروهای سپاه و بسیج و سایر نیروهای مردمی بود، برگزیده شد.


شهید میثمی که با علاقه و عشق بی‌نظیر این سنگر را انتخاب کرده بود، در آن شرایط حساس در کنار فرماندهان و رزمندگان، توانست نقش مهمی را در انسجام نیروها و رشد معنویات در جبهه ایفا کند.
 
وی حتی برای زیارت خانه خدا هم حاضر نبود لحظه‌ای جبهه‌های نبرد حق علیه باطل را ترک کند، چرا که معتقد بود جبهه اجر زیارت خانه خدا را هم دارد.

 
سرانجام همان طور که در شب دوم عملیات بزرگ کربلای 5 به دوستان گفته بود من در این عملیات اجر خودم را از خدا می‌گیرم، در تاریخ نهم اسفند سال65 سحرگاهان در منطقه عملیاتی کربلای 5، از ناحیه سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و بعد از سه روز (مصادف با شب شهادت حضرت زهرا (س)) به دیدار معبود و مهمانی اولیای خدا شتافت.

روحش شاد و یادش گرامی و پررهرو باد

انتهای پیام/